29 Ιουν 2007

Παιδεραστία και Ομοφυλοφιλία στην Εκκλησία Αμερικής


Το ιστολόγιό μας φιλοξενεί αυτή τη φορά άρθρο για τη παιδεραστία στην Ελληνική Εκκλησία της Αμερικής εξ αφορμής ενός συνταρακτικού παιδεραστικού επεισόδιου. Μετά από πολύμηνες διαμαρτυρίες επισκόπων, ιερέων και απλών πιστών, εφημερίδων και περιοδικών, συλλόγων και οργανώσεων, η ηγεσία της Εκκλησίας της Αμερικής αποφάσισε τελικά πριν λίγες μέρες να αρχίσει τη διαδικασία για τη καθαίρεση γνωστού παιδεραστή κληρικού.

Οπως μας πληροφορούν απ' την Αμερική, η παιδεραστία είναι αρκετά διαδεδομένη μεταξύ των έγγαμων κληρικών, ενώ η ομοφυλοφιλία είναι φαινόμενο πιο συχνό μεταξύ των άγαμων κληρικών, επισκόπων και ιερέων. Δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνονται κρούσματα παιδεραστίας στην Αμερική. Είναι δεκάδες οι περιπτώσεις και οι δίκες των θυμάτων εναντίο των παιδεραστών κληρικών είναι πολύ συχνές. Πολλοί πιστεύουν πως το πρόβλημα δημιουργείται από την τακτική της Εκκλησίας της Αμερικής να "σπρώχνει" προγραμματισμένα τους υποψήφιους κληρικούς της στον έγγαμο κλήρο, άσχετα αν ένα μέρος αυτών είναι ομοφυλοφιλικής ή παιδεραστικής τάσης. Βέβαια, όπως γνωρίζουμε, ο γάμος δεν μεταβάλλει ούτε τον παιδεραστή ούτε τον ομοφυλόφιλο κληρικό. Απλώς, στις περιπτώσεις αυτές, δημιουργεί ένα ακόμη σοβαρό πρόβλημα.

Ηταν καιρός να ασχοληθεί η Ελληνική Εκκλησία της Αμερικής με το φαινόμενο των παιδεραστών κληρικών της. Μετά την παραπάνω περίπτωση πρέπει να συνεχίσει, με πυγμή και σθένος, το έργο της κάθαρσης καθαιρώντας και αποπέμποντας τους εκπρόσωπους αυτής της σεξουαλικής διαστροφής που, με το πρόσχημα του κληρικού, καταστρέφουν τη ζωή αθώων παιδιών. Μετά ας καταπιασθεί και με το πρόβλημα των αδελφοποιημένων κληρικών της, που είναι πολλοί, δίνοντας μια ρεαλιστική λύση στο θέμα με βάση τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα και τα αποτελέσματα της σύγχρονης θεολογικής έρευνας περί αδελφοποίησης.


Προς καθαίρεση ο π. Νικόλαος Κατίνας.


Ο Δημήτριος κάλεσε το Πνευματικό δικαστήριο υπό το βάρος της γενικής κατακραυγής


Του Θεόδωρου Καλμούκου - Ειδικά για τον ΕΘΝΙΚΟ ΚΗΡΥΚΑ - Τετάρτη, 27 Ιουνίου 2007


ΒΟΣΤΩΝΗ.- Την καθαίρεση του ιερέα Νικόλαου Κατίνα, ο οποίος έχει κατηγορηθεί, ως γνωστόν, επί παιδεραστία, αποφάσισε να εισηγηθεί το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο της 'μεσης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας Νέας Υόρκης, το οποίο συνήλθε στις 15 Ιουνίου στην Αρχιεπισκοπή, κατόπιν εισήγησης του Αρχιεπισκόπου κ. Δημητρίου.

Την απόφαση αυτή ανακοίνωσε ο Αρχιεπίσκοπος στην έκτακτη συνεδρίαση της Ιερής Επαρχιακής Συνόδου που έγινε την Τρίτη στην Έδρα της Αρχιεπισκοπής στην Νέα Υόρκη, όπως είχε εξαγγείλει ο «Ε.Κ.» στην έκδοση του περασμένου Σαββατοκύριακου.

Το Πρωτοβάθμιο Πνευματικό Δικαστήριο της 'μεσης Αρχιεπισκοπικής Περιφέρειας συνήλθε υπό την προεδρία του Πρωτοσυγκελλεύοντος της Αρχιεπισκοπής, Επισκόπου Τρωάδος κ. Σάββα, ενώ μέλη του ήταν οι ιερείς Μιχαήλ Κοντογιώργης βοηθός Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής, Φραγκίσκος Μαραγκός Γενικός Διευθυντής του Τμήματος Επικοινωνιών της Αρχιεπισκοπής, Γεώργιος Σταυρόπουλος από την κοινότητα της Αγίας Τριάδος του Χίκσβιλ της Νέας Υόρκης και Δημήτριος Μοσκοβίτης από την κοινότητα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μανχάταν Νέας Υόρκης.

Ο π. Κατίνας δεν προσήλθε στο Πνευματικό Δικαστήριο και δικάστηκε ερήμην. Λέγεται ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στο νησί της Ρόδου, από το οποίο και έλκει την καταγωγή του.

Ο κ. Δημήτριος άλλαξε στάση έναντι του π. Κατίνα, τον οποίον είχε θέσει απλώς σε αργία από κάθε ιεροπραξία παρά τις εισηγήσεις συνοδικών αρχιερέων να οδηγηθεί σε καθαίρεση, έπειτα από τα αποκαλυπτικά δημοσιεύματα του «Ε.Κ.» στα οποία παρατέθηκαν γνώμες αρχιερέων, πλειάδας ιερέων και πολλών λαϊκών αντιπροσωπευτικά από την Εκκλησία και από όλη την χώρα. Ο Αρχιεπίσκοπος μέχρι τώρα υποστήριζε ότι «η αργία ήταν αρκετή, ο π. Κατίνας είναι 72 ετών, έχει μετανιώσει για τις πράξεις του και θέλει να κηδευτεί ως ιερέας».

Ηδη έχει κατατεθεί μήνυση εναντίον της Αρχιεπισκοπής, της Μητρόπολης Ντένβερ, της κοινότητας της αγίας Τριάδος του Ντάλας-Τέξας και του ιδίου του π. Κατίνα.

Ο Αρχιεπίσκοπος συνδέεται με στενή και μακρόχρονη φιλία με τον π. Κατίνα, ενώ ο τελευταίος διαθέτει ισχυρούς φίλους και κουμπάρους ανάμεσα στον κλήρο της Αρχιεπισκοπής, μερικοί εκ των οποίων βρίσκονται σε επιτελικές θέσεις. Ανάμεσά τους συμπεριλαμβάνονται ο πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Θρόνου, Αλέξανδρος Καρλούτσος, ο πρόεδρος του Ελληνικού Κολεγίου και της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, πρωτοπρεσβύτερος Νικόλαος Τριανταφύλλου, ο πρωτοπρεσβύτερος και ομότιμος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής Αλκιβιάδης Καλύβας, ο πρωτοπρεσβύτερος-καθηγητής Θεόδωρος Στυλιανόπουλος, ο π. Τόμας Παπασλιάρης από την κοινότητα της Αναλήψεως του Ωκλαντ της Καλιφόρνιας.

Το επόμενο βήμα είναι ο Αρχιεπίσκοπος θα στείλει γραπτώς την πρόταση στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με την οποία θα ζητείται η καθαίρεση του π. Κατίνα στις τάξεις των λαϊκών. Ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος έχει το δικαίωμα να αρνηθεί να ζητήσει από την Σύνοδό του την καθαίρεση του π. Κατίνα ή τανάπαλιν.

Ο κ. Δημήτριος προσπαθούσε μέχρι και πρόσφατα να πείσει ακόμα και στενούς του συνεργάτες πως δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ αργίας και καθαίρεσης.

Στην έκτακτη συνεδρίαση της Συνόδου δεν παρευρέθηκαν οι Μητροπολίτες Αγίου Φραγκίσκου κ. Γεράσιμος και Ντένβερ κ. Ησαΐας, στην Μητρόπολη του οποίου υπάγεται η κοινότητα της Αγίας Τριάδος του Ντάλας Τέξας, στην οποία υπηρέτησε ο Κατίνας επί 28 έτη. Ο Μητροπολίτης Ησαΐας, εξακολουθεί να υποστηρίζει τον Κατίνα, όπως αναγράφεται σε πρόσφατο αποκαλυπτικό δημοσίευμα του «Ε.Κ.» από το κήρυγμά του στο ναό της Αγίας Τριάδος του Ντάλας την Κυριακή της Πεντηκοστής 27 Μαΐου.

Στην Σύνοδο συμμετείχαν, ο πρόεδρός της, Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, ο Σικάγου Ιάκωβος, ο Πιτσβούργου Μάξιμος, ο Βοστώνης Μεθόδιος, ο Ατλάντας Αλέξιος, ο Ντιτρόιτ Νικόλαος και ο Νέας Ιερσέης Ευάγγελος.

Το δεύτερο θέμα με το οποίο ασχολήθηκε η Σύνοδος ήταν οι καταγγελίες που έκανε επιφανές λαϊκό μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, σε βάρος ιεράρχη, ότι εμφανίζεται με την φωτογραφία του σε συγκεκριμένη ιστοσελίδα ομοφυλόφιλων στο Ιντερνετ, αναζητώντας εραστές για σεξουαλική συνεύρεση.

Ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος στη Σύνοδο υποστήριξε από την αρχή τον ιεράρχη λέγοντας, πως, «όλα τούτα είναι ανυπόστατα και αβάσιμα», ενώ είχε αντίγραφα τόσο των φωτογραφιών, όσο και των περιγραφών εκτυπωμένα από την εν λόγω ιστοσελίδα έτοιμα να τα μοιράσει στους συνοδικούς αρχιερείς, πλην όμως εκείνοι αρνήθηκαν να τα δεχθούν, ούτε καν τα είδαν.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε ότι ανετέθη σε ειδικούς ηλεκτρονικούς να αποφανθούν περί της γνησιότητας ή μη των αναγραφομένων και εικονιζόμενων στο Ιντερνετ, οι οποίοι κατέληξαν ότι δεν μπορούν να αποφανθούν, ενώ ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος εξήγησε στους συνοδικούς αρχιερείς τρόπους και μεθόδους με τους οποίους είναι δυνατόν να γίνονται ηλεκτρονικά μοντάζ στο Ιντερνετ.

Η Σύνοδος συμφώνησε με την θέση του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου ότι τα καταγγελλόμενα είναι αβάσιμα, ενώ θα αποσταλεί επιστολή σ' αυτόν που έκανε τις καταγγελίες, ο οποίος είχε επιχειρήσει και στο παρελθόν να κατηγορήσει τον συγκεκριμένο ιεράρχη επί ομοφυλοφιλία.

Πληροφορίες του «Ε.Κ.» αναφέρουν ότι το λαϊκό μέλος του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου μετέβη στην τελευταία συνεδρίαση του Συμβουλίου στο Χιούστον του Τέξας στο τέλος του Απριλίου, ζήτησε κατ' ιδίαν συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο στην οποία του παρουσίασε τις φωτογραφίες και τα περιγραφόμενα στην ιστοσελίδα και ζήτησε όπως προβεί στα περαιτέρω.

Όπως προκύπτει από τα διαμειφθέντα στην συνεδρίαση της Συνόδου ο Αρχιεπίσκοπος κατέληξε ότι «πρόκειται για αβάσιμα πράγματα» περνώντας την γραμμή στην Σύνοδο ότι δεν πρέπει να τεθεί θέμα υποστηρίζοντας ενθέρμως τον κατηγορούμενο ιεράρχη.

Ο Μητροπολίτης Ατλάντας κ. Αλέξιος πρότεινε την παραπομπή του λαϊκού μέλους του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου σε Πνευματικό Δικαστήριο, για την απόπειρά του να κατηγορήσει και διασύρει το όνομα ιεράρχη άνευ τεκμηρίων.

Ο Μητροπολίτης Πιτσβούργου κ. Μάξιμος ζήτησε να μην υπάρξουν διαρροές στον «Ε.Κ.» για τα συζητηθέντα στον Σύνοδο.

Σε σχετική ερώτηση για πρόσφατη παραίτηση Αρχιμανδρίτη κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι στιγμής συνθήκες, ο οποίος ανήκει στην δικαιοδοσία της Μητροπόλεως Ατλάντας και ο οποίος μάλιστα στις δύο τελευταίες εκλογές είχε προταθεί για Επίσκοπος και είχε συμπεριληφθεί ακόμα και στο τριπρόσωπο, ελέχθη από τον οικείο ποιμενάρχη του, τον Μητροπολίτη Ατλάντας κ. Αλέξιο πως «έχει τεθεί σε αργία και θα παραπεμφθεί σε Πνευματικό Δικαστήριο για σεξουαλική κακοποίηση», ενώ δεν ελέχθησαν άλλες λεπτομέρειες.

Σε ερώτηση για έτερον Αρχιμανδρίτη από το Κονέκτικατ, ελέχθη από τον Αρχιεπίσκοπο Δημήτριο ότι απλώς βρίσκεται σε άδεια, γνωστή ως [leave of absence]. Ο συγκεκριμένος Αρχιμανδρίτης έχει πάρει κι άλλες δύο φορές παρόμοιες πολύμηνες άδειες.

21 Ιουν 2007

Συνέντευξη του π. Αβέρκιου στην Espresso


Ερωτήσεις της Χαράς Αναστασάκη


Ισχύει ότι είστε ο Φ.Γ. ο οποίος ξεκίνησε σε ηλικία 24 ετών από νησί και έφτασε στο Βόλο όπου χειροτονηθήκατε διάκος από τον τότε μητροπολίτη Δημητριάδος Χριστόδουλο;


Αν είμαι πραγματικά ο Φ.Γ. δεν θα το αποκάλυπτα βέβαια.
Αν πάλι δεν είμαι, γιατί να ενθαρρύνω όσους ψάχνουν να στρέψουν την έρευνα προς την κατεύθυνση μου;
Το θέμα της ταυτότητας μου θα μείνει άλυτο, όσο μπορέσω να το κρατήσω έτσι.


Θα θέλατε να μας παραθέσετε τις όποιες απόψεις σας για την ομοφυλοφιλία αλλά και το πως έχετε φανταστεί την "ιδιαιτερότητα" αυτή (αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι) εντός των κύκλων της εκκλησίας;


Θεωρώ την ομοφυλοφιλία στον Κλήρο ως δεδομένη. Πάντοτε είχαμε ομοφυλόφιλους κληρικούς και πάντα θάχουμε. Το θέμα γεννιέται από τη στιγμή που οι χαμηλόβαθμοι ομοφυλόφιλοι κληρικοί υφίστανται διακρίσεις κοινωνικής και εκκλησιαστικής φύσης αφού η επίσημη Εκκλησία, δηλ. η εκκλησιαστική ηγεσία (που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από ομοφυλόφιλους, φθασμένους όμως) δεν τολμά από εμφανή σκοπιμότητα να αντιμετωπίσει το θέμα με αρχηγικό σθένος. Να αναγνωρίσει την ύπαρξη του προβλήματος και να ξεκαθαρίσει αν η ομοφυλοφιλία αποτελεί σήμερα κώλυμα για ένα κληρικό ή όχι. Καταλαβαίνω τη δυσκολία μιας τέτοιας προσπάθειας απομέρους της ηγεσίας. Από την άλλη πλευρά όμως έως πότε θα συνεχίζεται αυτή η υποκριτική συμπεριφορά δεδομένου ότι όλοι οι κληρικοί, επίσκοποι και μη, κηρύττουμε την ανηθικότητα της υποκρισίας; Μέχρι πότε θα κρύβονται οι ομοφυλόφλοι κληρικοί, υψηλόβαθμοι ή χαμηλόβαθμοι; Δεν είναι καλλίτερα να ετοιμάσουμε το λαό της Εκκλησίας να συμβιβαστεί με το γεγονός αυτό, όπως με κατανόηση και συμπάθεια το δέχθηκαν ήδη οι Αγγλικανοί και σχεδόν όλοι οι Προτεστάντες; Και το θέμα έληξε εκεί. Ούτε άδειασαν οι ναοί τους ούτε μειώθηκε ο αριθμός των πιστών τους.


Τι υποδοχή έχει το blog σας από συναδέλφους σας


Η δημιουργία του μπλογκ είχε θετικότατη υποδοχή μεταξύ αδελφοποιημένων κληρικών, ακόμη και μεταξύ ομοφυλόφιλων λαϊκών στελεχών της Εκκλησίας. Δεν έχω παράπονο. Ανοίξαμε μια συζήτηση κι ας μην είναι ακόμη απόλυτα ικανοποιητική. Είμαστε στην αρχή άλλωστε.


Έχετε δεχτεί πόλεμο από τα ανώτερα κλιμάκια της εκκλησίας και με ποιους τρόπους έχετε πολεμηθεί;


Προσπαθούν ορισμένα άτομα που είναι μάλλον βαλτοί από τα ανώτερα κλιμάκια της Εκκλησίας, να επηρεάσουν το διάλογο αλλά δεν φαίνεται νάχουν μεγάλη επιτυχία. Γνωρίζω πάντως ότι έχουν βάλει λυτούς και δεμένους να ανακαλύψουν τον π. Αβέρκη, αλλά πάλι χωρίς επιτυχία. Ας ελπίσουμε ότι δε θα μπορέσουν να μας αναχαιτίσουν.


Πιστεύετε ότι οι αποκαλύψεις που κάνετε αν και συνήθως ανώνυμες "κλυδωνίζουν" μεγάλα στελέχη της εκκλησίας;


Στο μπλογκ γίνεται προσπάθεια να συζητήσουμε πολιτισμένα το θέμα της ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο. Οταν άλλοι χριστιανοί τόχουν λύσει ήδη το πρόβλημα, εμείς να μην έχουμε το δικαίωμα ούτε συζήτηση να κάνουμε; Βέβαια, κάθε τόσο ξεπετιέται κάποιος και αποκαλύπτει πειστικά ορισμένες πτυχές της βιοτής κάποιου ανώτερου εκκλησιαστικού στελέχους. Δεν το θέλω αυτό αλλά είναι, φαίνεται, αναπόφευκτο όταν συζητάς το καυτό θέμα της ομοφυλοφιλίας. Ωστόσο απ'όσα διαπιστωσα μέχρι στιγμής, εκείνο που ενοχλεί τους συζητητές του μπλογκ δεν είναι τόσο η ομοφυλοφιλία ενός κληρικού όσο η υποκρισία του.


Αν γινόσασταν αρχιεπίσκοπος κάποια στιγμή στο μέλλον τι θα αλλάζατε στο πως χειρίζεται η εκκλησία τους ομοφυλόφιλους;


Με τις ιδέες που έχω δεν πρόκειται ποτέ να γίνω αρχιεπίσκοπος ή πατριάρχης. Εκεί ψηλά φθάνουν άνθρωποι που δεν υποστηρίζουν καμια ιδέα και που έμαθαν να κολυμπούν μέσα σε ωκεανό ιδεών χωρίς ν'αφήνουν καμιά ιδέα να τους βουλιάξει. Ωστόσο έχω την άποψη ότι ένας αρχιεπίσκοπος ή πατριάρχης πρέπει να προσπαθήσει να συλλάβει τη σοβαρότητα και το μέγεθος του προβλήματος της ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο σήμερα και να αναγνωρίσει την ανάγκη ότι κάτι πρέπει να γίνει.


Από την εμπειρία σας αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα τι επικρατεί στο ζήτημα των ομοφυλόφιλων ιερέων;


Οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί στην Ελλάδα ζουν μια αφόρητη καταπίεση ψυχολογική και κοινωνική. Αν φανερώσουν τη σαρκική τους τάση ή προτίμηση είναι βέβαιο πως θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια γενική κατακραυγή, των ενοριτών τους, της κοινωνίας και του εκκλησιαστικού κατεστημένου. Δεν έχουν μέλλον ως ομοφυλόφιλοι κληρικοί. Γιαυτό υποκρίνονται και η υποκρισία είναι γι αυτούς υπολογίσιμη καταπίεση. Είμαι ενήμερος για τους κρυφούς πόθους τους να δούν το θέμα να προωθείται στα ανώτερα κλιμάκια. Ωστόσο, δεν έχουμε ακόμη ενδείξεις κάποιου σοβαρού ενδιαφέροντος απομέρους τους.


Ισχύει ότι είχατε αναζητήσει ερωτικούς συντρόφους μέσω του gaydar;


Δεν πιστεύω στις απρόσωπες γνωριμίες των διάφορων διαδικτυακών Gaydar, ούτε τις συνιστώ σε άλλους.


Έχετε εμπειρία από το εξωτερικό και το τι ισχύει εκεί με τους ομοφυλόφιλους στον κλήρο;


Γνωρίζω ορισμένα στοιχεία περί ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο του εξωτερικού. Μερικά γράφονται και στο μπλογκ. Και εκεί, στο εξωτερικό, φαίνεται να έχουν οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί να αντιμετωπίσουν τις ίδιες δυσκολίες και την ίδια στάση από την εκκλησιαστική ηγεσία. Βέβαια, στο εξωτερικό παρατηρούμε και το φαινόμενο πολλών εγγάμων κληρικών που εκδηλώνουν και αναπτύσσουν ετεροφυλοφιλικές και ομοφυλοφιλικές δραστηριότητες συγχρόνως. Θάλεγα, ένα αρκετά σοβαρό ποσοστό των κληρικών στην Αμερική. Δεν αναφέρουμε στους παιδεραστές κληρικούς που κι αυτοί εμφανίζουν ένα ισχυρό ποσοστό στην ίδια χώρα. Είναι φαινόμενα που η Εκκλησία πρέπει να τα λάβει υπόψη, να καταδικάσει τον παιδεραστή και να εξετάσει το πρόβλημα του ομοφυλόφιλου. Δεν οδηγεί πουθενά να κρυβόμαστε συνεχώς πίσω απ'το δάκτυλο μας.


Τι θα συμβουλεύατε τα νέα παιδιά που καταπνίγουν το πάθος τους για το ίδιο φύλο εξαιτίας της κατακραυγής από την οποία αυτό συνήθως συνοδεύεται;


Στα νέα παιδιά που, όπως λέτε, "καταπνίγουν το πάθος τους για το ίδιο φύλο εξαιτίας της κατακραυγής από την οποία αυτό συνήθως συνοδεύεται", θάλεγα να κάνουν υπομονή. Τώρα άρχισε ο αγώνας: να οδηγήσουμε την εκκλησιαστική ηγεσία να ασχοληθεί με το θέμα μας. Θάναι δύσκολος ο αγώνας. Πολλά τα εμπόδια. Ωστόσο και άλλοι χριστιανοί πέρασαν απ το ίδιο το σκοτεινό τουνέλι για να βρεθούν μια μέρα μπροστά στο άπλετο φως του ήλιου.


Αληθεύει ότι η Αρχιεπισκοπή σας "απέλυσε" όταν πληροφορήθηκε πως ντυνόσασταν κάσουαλ και επισκεπτόσασταν γκέι στέκια;
Θεωρείτε αυστηρή την απόφαση αυτή;


Αν η Αρχιεπισκοπή απέλυσε κάποιο κληρικό επειδή ντυνόταν "κάσουαλ" και επειδή επισκεπτόταν απλώς γκέι στέκια, θεωρώ την απόφαση όχι μόνο αυστηρή αλλά και αντικανονική και τελείως αβάσιμη. Οι κληρικοί που στο εξωτερικό ντύνονται κάσουαλ, γιατί δεν απολύονται; Και πώς καταδίκαζεται ένας κληρικός (που μπορεί και να μην είναι γκέι) επειδή επισκέφθηκε ένα στέκι γκέι για κάποιο λόγο άγνωστο σε μας;


Ποια η γνώμη σας για τον σημερινό αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο; Τι γνώμη έχετε σχηματίσει από τη γνωριμία σας μαζί του;


Τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο τον θεωρώ κληρικό προικισμένο με πολλές ικανότητες. Εύχομαι να βρει το χρόνο να ασχοληθεί με το πρόβλημα της ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο και να το δει στην πραγματική του διάσταση. Θα προσφέρει έστι μεγάλη υπηρεσία στην Εκκλησία.


(Η παραπάνω συνέντευξη δόθηκε στην κ. Χαρά Αναστασάκη που τη χρησιμοποίησε για δημοσιευμά της στην εφημερίδα Espresso. Το δημοσιεύμα δεν το είδα ο ίδιος).

12 Ιουν 2007

Συνέντευξη του π. Αβέρκιου στο περιοδικό 10%


Αφιέρωμα: πίστη και ομοφυλοφιλία


Συνέντευξη


«Γκέι Κίνημα: ένδειξη βαθιάς ανθρωπιάς»


συνέντευξη στον Δημήτρη Αγγελίδη
σκίτσο: Χριστίνα Νεοφωτίστου


Tο 90% του άγαμου Κλήρου είναι ομοφυλόφιλοι.
Ένας τους τιμά τα ράσα που φορά.


Πολλοί αναρωτήθηκαν ποιος βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο «πατέρας Αβέρκιος Εκκλησιάρχης», όπως είναι γνωστός ο δημιουργός του ιστολογίου «Κληρικοί Αδελφοποιημένοι» που έχει αναστατώσει πιστούς και ιερωμένους μιλώντας ανοιχτά για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία.

Είπαν ότι κινείται στον στενό κύκλο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ότι έχει προσωπικές φιλοδοξίες, ότι εκδικείται που δεν τον έκαναν δεσπότη. Τα μόνα στοιχεία που δηλώνει ο ίδιος είναι πως είναι άγαμος κληρικός στο χώρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ηλικίας σαράντα και πλέον, κι ότι πάνω από τη μισή ζωή του την έχει περάσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Δεν θέλησε να συναντηθούμε, ούτε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά. Προτίμησε τις γραπτές ερωταπαντήσεις - για ευνόητους, είπε, λόγους.

Όποιος κι αν βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο, ο πατέρας Αβέρκιος Εκκλησιάρχης θέλει ν' ανοίξει τη συζήτηση για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία, για τις κορώνες περί κουσουριού, και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί, που αποτελούν το 90%, όπως λέει, των άγαμων κληρικών και ιεραρχών.




Δεν έχουμε συνηθίσει ιερωμένους να μιλούν δημοσίως για την ομοφυλοφιλία κληρικών και λαϊκών χωρίς να ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος.


Ναι, διότι ο δημόσιος προβληματισμός και διάλογος προϋποθέτουν ωριμότητα και ρεαλισμό, που λείπουν σήμερα από τους πιστούς μας και ακόμη περισσότερο από την ηγετική τάξη της Εκκλησίας.


Αναφέρετε στο μπλογκ ότι οι ομοφυλόφιλοι μεταξύ των άγαμων κληρικών, και μάλιστα στα υψηλόβαθμα κλιμάκια, ξεπερνούν το 90%. Ακούγεται υπερβολικό το ποσοστό.


Για όσους γνωρίζουν την κατάσταση από μέσα, το ποσοστό αυτό θεωρείται δεδομένο. Δεν δημιουργεί εντύπωση και δεν θεωρείται καθόλου υπερβολικό. Πρέπει , όμως, να έχει κανείς υπόψη ότι για τους γνωστούς λόγους κανείς δεν δηλώνει ομοφυλόφιλος, πολλοί μάλιστα προσπαθούν να εμφανιστούν δυναμικοί ετεροφυλόφιλοι. Ωστόσο, μέσα στους κόλπους του άγαμου κλήρου δεν κρατούνται μυστικά αυτού του είδους.


Αν είναι έτσι, τότε γιατί η Εκκλησία ξιφουλκεί τόσο συχνά και με τέτοια ένταση κατά της ομοφυλοφιλίας;


Περισσότερο για κοινωνικούς λόγους παρά για εκκλησιαστικούς. Έτσι, η ίδια η εκκλησιαστική ηγεσία, που στην πράξη καθόλου δεν εναντιώνεται στην ομοφυλοφιλία στον Κλήρο, θα 'λεγα μάλιστα το αντίθετο, κυρίως για κοινωνικούς λόγους δεν τολμά να θίξει το θέμα των ομοφυλόφιλων κληρικών και μάλιστα εμφανίζεται δημόσια ως επιτιμητής της ομοφυλοφιλίας. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους πολιτικούς;


Είναι, λέτε, θέμα κοινωνικής προκατάληψης;


Ναι, όπως και θέμα εκκλησιαστικής νοοτροπίας και πολιτικής. Αν οι κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα ευνοήσουν κάποτε το κίνημα των ομοφυλόφιλων, τότε και το πολιτικόφρον εκκλησιαστικό κατεστημένο θα αλλάξει αμέσως στάση παραμερίζοντας τις όποιες ξεπερασμένες ηθικολογίες.


Πού στηρίζετε αυτή την εκτίμηση;


Το εκκλησιαστικό κατεστημένο ενδιαφέρεται πώς να κρατήσει την εξουσία, κάνει πολιτική, εκκλησιαστική πολιτική. Τους κανόνες τους δημιουργεί ή τους καταργεί ή τους αφήνει να ατονήσουν ανάλογα με την πολιτική της στιγμής. Η ίδια τακτική ακολουθείται ακόμη πιο πιστά όταν πρόκειται για θέματα ερμηνείας της Αγίας Γραφής ή της Ιεράς Παράδοσης.


Για παράδειγμα;


Δείτε την ακτημοσύνη των μοναχών και των άγαμων κληρικών. Πόσοι είναι πραγματικά ακτήμονες; Πόσοι έχουν παραχωρήσει ό,τι έχουν και δεν έχουν στη μονή της μετανοίας τους, όπως επιτάσσουν οι Κανόνες της Εκκλησίας; Όλοι οι άγαμοι, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που υποθέτω ότι θα υπάρχουν, αν και προσωπικά δεν γνωρίζω καμία, έχουν ακίνητη περιουσία, ένα ή περισσότερα διαμερίσματα, και αρκετές καταθέσεις σε τοπικές και ξένες τράπεζες.


Κάποιοι σας αντιτάσσουν την προϋπόθεση της παρθενίας των άγαμων κληρικών. Ένας άγαμος κληρικός, λένε, δεν επιτρέπεται να έχει σεξουαλικές σχέσεις, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες.


Ούτε αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σήμερα, και μάλιστα αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ανεφάρμοστη.


Θα προτείνατε να αναθεωρηθεί;


Είμαι υπέρ της κατάργησής της. Μήπως δεν έχει καταργηθεί ολότελα στην πράξη η παρθενία ως προϋπόθεση του γάμου; Δεν είδα κανέναν να θρηνεί και να κτυπιέται για την κατάργηση αυτή.


Μπορεί ένα μπλογκ να ανατρέψει τις κρατούσες αντιλήψεις σε ένα θέμα που θεωρείται ταμπού;


Το μπλογκ πρέπει να θεωρηθεί μια προσπάθεια συνεισφοράς στην αλλαγή μιας κατεστημένης νοοτροπίας. Δεν θα φέρει την αλλαγή, για να 'μαστε ρεαλιστές. Είναι όμως ένα βήμα προς μια νέα κατεύθυνση, την ανοικτή συζήτηση του επίμαχου θέματος της ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη ν' αρχίσει επιτέλους ένας διάλογος που έπρεπε να είχε αρχίσει πριν δεκαετίες.


Τι θα απαντούσατε σε όσους πιθανόν σας αμφισβητήσουν την ιδιότητα του κληρικού;


Είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι είναι σε θέση να τους υπαγορεύσει ο νους τους.
Από τα λίγα που έγραψα στο μπλογκ, απ' το λεξιλόγιο και το όλο ύφος, θα έπρεπε με σχετική ευκολία να διακρίνουν αν πρόκειται για τα γραφόμενα κληρικού ή λαϊκού. Θα ήθελαν, υποθέτω, να τους προσκομίσω το χειροτονητήριό μου, αλλά αδυνατώ να τους κάνω αυτή τη χάρη.


Σχεδιάζετε να μεταφέρετε την πρωτοβουλία εκτός Ίντερνετ;


Σ' αυτό το αρχικό στάδιο, όχι. Το Ίντερνετ προσφέρει την προστασία της απαιτούμενης ανωνυμίας ώστε να συνεχιστεί και να ριζώσει η προσπάθειά μας. Κάθε άλλη πρωτοβουλία κρίνεται πρόωρη και επικίνδυνη. Βλέπετε, η ηγεσία της Εκκλησίας αρνείται να στρέψει το βλέμμα γύρω της και επιμένει πως πρόβλημα ομοφυλόφιλων κληρικών δεν υφίσταται. Παραβλέπει βέβαια ότι με το να αρνείται το αίτημα για συζήτηση, το πρόβλημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο.


Πώς ζει σήμερα ένας ομοφυλόφιλος κληρικός;


Μην έχοντας επίσημη κάλυψη από το κατεστημένο της Εκκλησίας, βιώνει καθημερινά έντονη αβεβαιότητα, αισθάνεται ξεκρέμαστος και απροστάτευτος. Είναι αναγκασμένος να κρύβεται διαρκώς, να υποκρίνεται και να εμφανίζεται πολλές φορές ακόμη και κατήγορος των ομοφυλόφιλων. Έτσι, κάτω από το βάρος των εκκλησιαστικών και κοινωνικών πιέσεων, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη ψυχολογία που έχει εμφανείς επιπτώσεις στην ομαλή και φυσιολογική εξάσκηση του λειτουργήματός του.


Ανεξαρτήτως των πιέσεων, μπορεί ένας άγαμος κληρικός ή ιεράρχης να εκπληρώνει σωστά τα καθήκοντά του αν έχει σεξουαλική ζωή;


Ασφαλώς και μπορεί. Η σεξουαλικότητα, είτε ομοφυλοφιλικής είτε ετεροφυλοφιλικής τάσης, δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα για την άρτια εκπλήρωση καθηκόντων εκ μέρους υψηλόβαθμου ή χαμηλόβαθμου κληρικού. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα.


Πώς εξηγείτε την τόσο μεγάλη συγκέντρωση ομοφυλόφιλων στον Κλήρο;


Οι λόγοι είναι πολλοί. Γενικά, ο χώρος του άγαμου Κλήρου προσφέρεται ως καταφύγιο για κάθε ομοφυλόφιλο. Είναι χώρος που παρέχει κοινωνική κάλυψη, οικονομική άνεση και αξιοπρεπή επαγγελματική θέση.


Αυτοί οι λόγοι είναι κοσμικού χαρακτήρα. Θα έπρεπε να αποτελούν κριτήριο για να γίνει κάποιος κληρικός;


Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα, αλλά δυστυχώς είναι. Κριτήριο για την ένταξη στον Κλήρο θα έπρεπε να ήταν ο κατά Χριστόν ζήλος και η κατάλληλη πνευματική προετοιμασία του υποψήφιου κληρικού. Ας μην παραβλέπουμε, πάντως, ότι η ένταξη ομοφυλόφιλων στον Κλήρο ευνοείται και από την εκκλησιαστική ηγεσία, υπό τον όρο να μη δημοσιοποιείται, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν τόσοι ομοφυλόφιλοι κληρικοί σήμερα.


Υπάρχει δηλαδή απόσταση λόγων και έργων στην ηγεσία της Εκκλησίας;


Ασφαλώς και υπάρχει. Αν δεν υπήρχε, δεν θα είχαμε σήμερα πρόβλημα. Ενωμένοι θα αντιμετωπίζαμε την απαρχαιωμένη κοινωνική νοοτροπία κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ενώ τώρα ο καθείς δημοσίως καταδικάζει την ομοφυλοφιλία, αλλά στην πράξη ...


Η Εκκλησία λέει πάντως ότι καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως αμάρτημα, αλλά αγκαλιάζει τους ομοφυλόφιλους.


Η κατεστημένη διδασκαλία της Εκκλησίας χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία σοβαρό «αμάρτημα». Συνεπώς η Εκκλησία αγκαλιάζει τους κατ' αυτήν αμαρτωλούς ομοφυλόφιλους με σκοπό να τους οδηγήσει στη μετάνοια και να τους «κόψει το κακό κουσούρι», όπως λέει. Στην προσπάθεια αυτή, το εκκλησιαστικό κατεστημένο δημιουργεί διάφορες απαγορευτικές αντι-ομοφυλοφιλικές διατάξεις, καλλιεργώντας έτσι ένα άδικο καθεστώς διακρίσεων εναντίον των ίδιων των ομοφυλόφιλων.


Εσείς τι σκέφτεστε όταν ακούτε τον Αρχιεπίσκοπο να χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία «κουσούρι»;


Σκέφτομαι συνήθως διάσημους ειδικούς που επιμένουν πως «η εμπειρική παρατήρηση και οι επιστημονικές νόρμες στηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι φυσιολογική και δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς».


Ο αρχιεπίσκοπος αναφέρεται συχνά στην ομοφυλοφιλία ως ένδειξη «παρακμής» και «αποχριστιανισμού» της ελληνικής κοινωνίας. Εσείς τι λέτε;


Το αντίθετο θα υποστήριζα. Τα κινήματα για αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων είναι ένδειξη βαθιάς ανθρωπιάς και προχωρημένου πολιτισμού μιας κοινωνίας. Ούτε καταλαβαίνω τι σχέση έχει ο αποχριστιανισμός της ελληνικής κοινωνίας μας με την ομοφυλοφιλία. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μήπως χριστιανοί, και μάλιστα ευσεβέστατοι ως επί το πλείστον;


Ποια ρήση από τις Γραφές θα απευθύνατε στην εκκλησιαστική ηγεσία;


«Ο ούν διδάσκων έτερον, σεαυτόν ου διδάσκεις;» (Προς Ρωμαίους 2, 21)


Στο μπλογκ μιλάτε για την ακολουθία της αδελφοποιήσεως μεταξύ πιστών ή κληρικών, η οποία καταργήθηκε. Τι ήταν η αδελφοποίηση;


Παραμένει αίνιγμα μέχρι σήμερα. Η σημερινή κατεστημένη εκκλησιαστική άποψη θέλει την αδελφοποίηση μια παλιά εκκλησιαστική πράξη με την οποία ευλογούνταν οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, προκειμένου να ενισχυθούν περισσότερο σε αδελφική βάση. Η άποψη αυτή παρουσιάζει πολλά κενά. Το βέβαιο είναι πως η αδελφοποίηση είναι αρχαιότατη πράξη της Εκκλησίας, που πέρασε από ποικίλα στάδια εξέλιξης, προφανώς ανάλογα με τις κοινωνικές αντιλήψεις κάθε εποχής και περιοχής, για να καταλήξει σε κάποια μορφή περίπου όμοια μ' αυτή της κατεστημένης εκκλησιαστικής άποψης.


Αφορούσε στην πράξη και σεξουαλικές σχέσεις;


Υπάρχουν θετικές ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να σημειωθεί μια επιστολή του Κλήμεντος Αλεξανδρείας που βρέθηκε από τον καθηγητή Μόρτον Σμιθ του πανεπιστήμιου του Yale στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη. Στην επιστολή περιγράφεται η τελετή της κατήχησης των αδελφοποιημένων ομάδων νέων, μια τελετή καθόλου, θα έλεγα, παραδοσιακή.


Γιατί καταργήθηκε;


Παραμένει άγνωστο το γιατί, όπως και το πότε. Για πρώτη φορά καταργήθηκε στη βυζαντινή εποχή, αλλά φαίνεται πως η επίσημη κατάργηση δεν εφαρμόστηκε στην πράξη, διότι αιώνες αργότερα η Εκκλησία της Ελλάδος την κατάργησε για δεύτερη φορά, γύρω στο 1850. Είναι η μοναδική περίπτωση εκκλησιαστικής λειτουργικής πράξης που καταργείται, επαναφέρεται και επανακαταργείται. Αυτό δημιουργεί δικαιολογημένες υποψίες. Όλα δείχνουν πως εξωτερικοί λόγοι, όχι εκκλησιαστικοί ή δογματικοί, προσδιόρισαν τελικά την πορεία της.


Πώς θα περιγράφατε με μια φράση την κατ' εσάς ιδανική Εκκλησία;


Ως χώρο συνάντησης και αγαπητικής συνύπαρξης όλων των πιστευόντων εις Χριστόν ανεξάρτητα από την κοινωνική ή άλλη προέλευση και τάση τους. Οι διακρίσεις και τα μισαλλόδοξα κηρύγματα δεν έχουν καμία σχέση με το χριστιανικό μήνυμα της αγάπης, που θέλει την Εκκλησία να αγκαλιάζει τους πάντες χωρίς εξαίρεση και χωρίς διακρίσεις.


Τι θα απαντούσατε σε όσους λένε πως όποιος δεν είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει τις ισχύουσες επιταγές της Εκκλησίας δεν πρέπει να γίνεται κληρικός;


Οι επιταγές είναι έργα ανθρώπων, δεν είναι Ευαγγέλιο. Ο Χριστός των Ευαγγελίων, ενώ στράφηκε και επιτίμησε πολλές κατηγορίες ανθρώπων, ουδέποτε καταδίκασε την ομοφυλοφιλία. Δεν υπήρχαν άραγε ομοφυλόφιλοι την εποχή εκείνη;


Τι θα λέγατε σε όσους ζητούν να τεθούν εκτός Εκκλησίας όλοι οι ομοφυλόφιλοι, ανεξαρτήτως της θέσης τους στην ιεραρχία;


Δεν είναι ρεαλιστικό το σενάριο. Ομοφυλόφιλοι ιεράρχες, ιερείς, πιστοί και μοναχοί υπήρχαν πάντοτε στην Εκκλησία και τα μοναστήρια κάθε εποχής. Χωρίς αυτούς, που ήταν και είναι λεγεώνες, πώς θα επιβίωνε η Εκκλησία όπως τη γνωρίζουμε σήμερα;


Χρησιμοποιείται, αλήθεια, η ομοφυλοφιλία ως μέσο εκβιασμών εντός της Εκκλησίας;


Χρειάζεται απάντηση; Όταν πρόκειται να ξεπαστρευτεί κάποιος, όλα τα μέσα είναι επιτρεπτά. Τις περισσότερες φορές ομοφυλόφιλοι κατηγορούν ομοφυλόφιλους επί ομοφυλοφιλία. Αυτά είναι συνηθισμένα φαινόμενα στον χώρο της εκκλησιαστικής διοίκησης.


Εσείς πώς θα αντιμετωπίζατε κάποιον που στο μυστήριο της εξομολόγησης σας λέει ότι είναι ομοφυλόφιλος;


Θα του μιλούσα όπως μιλώ σε κάθε άλλο πιστό που έχει κάποιο πρόβλημα με τη σεξουαλικότητα του, ξεπερνώντας το απατηλό δίλημμα ετεροφυλοφιλία-ομοφυλοφιλία.


Και τι θα συμβουλεύατε κάποιον νεαρό ομοφυλόφιλο που σας λέει ότι θέλει να γίνει κληρικός;


Να προχωρήσει στην εκπλήρωση του στόχου του αγνοώντας τις αντιφατικές ηθικιστικές διδασκαλίες του εκκλησιαστικού κατεστημένου, αλλά γνωρίζοντας συγχρόνως ότι η ζωή του, αν πιστεύει, θα είναι ένα διαρκές προσωπικό δράμα και μόνο στην πίστη του θα βρει αποκούμπι.


(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε, ελαφρώς τροποποιημένη, και στο περιοδικό Ε της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, τεύχος 10ης Ιουνίου 2007).


9 Ιουν 2007

Ερωτισμός και Ομοφυλοφιλία στον Χριστιανισμό (Z΄)


Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)


[Τελευταία συνέχεια]


ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ (δ΄)


Το ζήτημα του ερωτισμού και σεξ στον Χριστιανισμό έρχεται σε κατάφορη αντίφαση με την μητρική θρησκεία του, τον Ιουδαϊσμό, τού ιδίου Θεού πατρός Γιαχ­βέχ. Ζήτω η αντίφαση! Στην Παλαιά Διαθήκη επιβάλλεται ο Γάμος και επιτρέπεται το σεξ όπως και το διαζύγιο για να έλθει μετά η παράξενη αίρεση του Ιουδαϊσμού, ο Χρι­στιανισμός δηλαδή, και να τα καταργήσει όλα. Ο ευλογημένος χριστιανικός γά­μος, το μυστήριο του γάμου, το θαύμα εν Κανά της Γαλιλαίας, κλπ. είναι μετέπειτα παραχω­ρήσεις που γίνονται κατ’ εξαίρεση και εξ ανάγκης. Δεν εί­ναι οι αρχικές άμεσα εσχα­το­λο­γι­κές θέσεις ή οι ανώτατες αρετές αυτής της καταστροφικής αιρέσεως!

Πολλοί ομοφυλόφιλοι, λαϊκοί ή κληρικοί ή μοναχοί και μοναχές, οι οποίοι επιθυμούν να είναι και χριστιανοί κάνουν μεγάλο λάθος όταν προσπαθούν να δικαιο­λογήσουν την ιδιαιτερότητά τους μέσω του ίδιου του Χριστιανι­σμού. Όπως μέχρις εδώ αναπτύξαμε διά χριστιανικών θεοπνεύστων κειμένων και δογμάτων αυτό είναι αδύνατο και στην εδώ ζωή και στη μέλλουσα.. Επομένως ας λάβουν τα μέτρα τους. Δεν μπορούν να έχουν «και την πίτα γερή και τον σκύλο χορτάτο». Η τροποποίηση του Χριστιανισμού αποτελεί αίρεση και αμαρ­τία. Μετά οι θρησκείες δεν εξελίσ­σον­ται εκτός και εάν μεταπέσουν σε αιρέσεις. Μπορεί κανείς να φτιάξει μια νέα θρη­σκεία ή έστω νέα αίρεση που να του αρέσει αλλά όχι να μεταλλάξει μια ήδη υπάρ­χουσα και να την θεωρεί ως είχε πριν. Αλλά στον Χρι­στια­νι­σμό, ύστερα από όσα εί­δαμε, δεν μπορούμε να δούμε ποια αίρεση θα μπορούσε να συμπε­ρι­λά­βει τους ομο­φυλο­φί­λους. Αυτή η αίρεση θα πρέπει να τα κά­νει όλα άνω – κάτω. Θα ήταν πολύ εν­διαφέρον να την βλέπαμε! Την αναμένομεν!

Για πε­ρισ­σό­τε­ρη ανά­λυση πάνω στα θέ­μα­τα αυτά από τους «Θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες» δια­βά­στε: Τον Τερ­τυ­λια­νό που εξυμνούσε τον ευνουχισμό, τους ευνού­χους για την βασιλεία των ουρανών και τις παρθένες νύμφες του Χριστού, τον Ιε­ρώ­νυ­μο, τον Βο­ή­θιο (π. χ. «Η γυ­ναί­κα εί­ναι ένας να­ός χτι­σμέ­νος πά­νω σε ένα υπό­νο­μο»), τον Χρυσό­στο­μο (π. χ. «Η γυνή άπαξ ωμίλησε και το παν κατέστρε­ψε»), τον Ωρι­γέ­νη (που αυ­το­ευ­νου­χί­στη­κε για τη βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, Ματ­θαί­ος 19: 12), τον Κλή­μεντα Αλε­ξαν­δρεί­ας (π. χ. «Κά­θε γυ­ναί­κα οφεί­λει να εί­ναι γε­μά­τη ντρο­πή και μό­νο από τη σκέ­ψη ότι εί­ναι γυ­ναί­κα»), τον Ιγνά­τιο Λο­γιό­λα, τον Ιερό Αυ­γου­στί­νο (π. χ. «Οι γυ­ναίκες δεν πρέπει να έχουν απο­λύτως καμιά δια­φώ­τιση ή παιδεία. Αλλά πρα­γ­μα­τικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακου­σίων στύ­σεων στους αγίους άνδρες.»), τον Καλ­­βί­νο, τον Odo της Cluny (π. χ. «Το να αγ­κα­­λιά­ζεις μια γυ­ναί­κα εί­ναι σαν να αγκα­λιά­ζεις ένα τσου­βά­λι κο­πριά»), τον Λούθηρο (π. χ. «Αν μια γυναίκα πε­θάνει από τις πολλές γέννες δεν πειράζει. Άστε την να πε­θά­νει. Γι’ αυτό άλ­λω­στε πλάστηκε.»), τον που­ρι­τα­νι­σμό του Προτε­στα­ντι­σμού, και άλλα πολ­λά.

Ε­πί­σης πολ­λοί από τους ανω­τέ­ρω Πα­τέ­ρες και άλ­λοι για πολ­λούς αιώ­νες (γύρω στη χι­λιε­τία και βά­λε) δια­τύ­πω­ναν διά­φο­ρες γνώ­μες για το πό­τε γί­να­νε και που εί­ναι οι ψυ­χές, πό­τε ενώ­νο­νται με το αν­θρώ­πι­νο σώ­μα (ποια μέ­ρα της κυή­σε­ως ή ποια μέ­ρα με­τά τη γέν­νη­ση), αν οι γυναίκες έχουν ψυχή και πό­σο και­ρό η ψυ­χή μέ­νει κο­ντά στο σώ­μα όταν ο άν­θρω­πος ξε­ψυ­χή­σει και με­τά πού πά­ει (και βρά­σε όρυ­ζα!). Για χίλια χρόνια και βάλε οι γυναίκες δεν είχαν ψυχή, μετά όμως απέκτησαν και αυτές...!

Πώς με­τά να μη βγει δι­και­ω­­μέ­νος ο Sigmund Freud τον οποίο και πά­λι η εκ­κλη­σία πολέμησε; Πώς να μην πά­θουν κά­τι αυ­τές οι γυ­ναί­κες και μαζί μ’ αυτές και οι άν­δρες από όλους αυ­τούς τους εξαί­σιους τρό­πους ζω­ής που επεβλήθησαν από τους χρι­στια­νούς «θεοφώτιστους» διά πυρός και σιδήρου; Πώς να μην δη­μιουρ­γη­θούν αμέ­τρη­τες νευ­ρώ­σεις και ψυ­χώ­σεις και να μη γε­μίσουν τα φρε­νο­κο­μεί­α; Π. χ. τα παραληρήματα θρη­σκευ­τι­κού και σεξουαλικού τύπου, κλπ., εί­ναι συμπτώματα σχι­ζο­φρένειας.


[ΤΕΛΟΣ]

6 Ιουν 2007

Ερωτισμός και Ομοφυλοφιλία στον Χριστιανισμό (Στ΄)


Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)


[Συνέχεια]


ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ (γ΄)


Στον Χριστιανισμό ακόμα και η τεκνοποίηση θεωρείται αμαρτία, κατά το «... Ιδού γάρ εν ανομίαις συνελήφθην καί εν αμαρτίαις εκίσσησέ με ή μήτηρ μου...» του Εβραϊκού Ψαλμού 50: 7 (ή 51: 5 σε άλλες εκδόσεις). Γίνεται μόνον εξ' ανάγκης («κατ' οικονομίαν» όπως τους αρέσει να λένε λογίως) για να μην σβήσει το ανθρώπινο γένος. Αυτό έγινε εκ των πραγμάτων αφού τελικά δεν ήλθε εκείνο το πολυπόθητο τέλος του κόσμου μαζί με εκείνη την περίφημη Δευτέρα Παρουσία που περίμεναν αμεσότατα οι πρώτοι χριστιανοί και ο Παύλος. Ακόμα αυτή η εξ ανάγκης σεξουαλική συνεύρεση πρέπει να γίνεται χωρίς καμία απολύτως απόλαυση ηδονής και στο σκοτάδι. Η απόλαυση ηδονής είναι μεγάλη αμαρτία για τους διεστραμμένους χριστιανούς. Τέλος η λεχώνα χρειάζεται ειδική ιεροπραξία για να εξιλεώσει την «αμαρτία» της, 40 μέρες μετά την γέννα• να σαραντίσει όπως λέει ο λαός, που σημαίνει ότι για 40 μέρες η μητέρα και το μωρό δεν μπορούν να εξέρχονται από το σπίτι τους. Μετά όμως, το πρώτο πράγμα που η μάνα οφείλει να πράξει είναι το να επισκεφτεί τον ιερέα για την ειδική ιεροπραξία με ευχές, εξορκισμούς, κλπ. Έτσι έχουν θεσπιστεί αυτά τα πράγματα από τον Μωσαϊκό Νόμο και από την χριστιανική εκκλησία. Η γυναίκα λοιπόν γίνεται απλώς μια καταραμένη βρεφομηχανή και αυτό μόνο εξ' ανάγκης. Μα το λέει και ο Παύλος στην Α΄ Προς Τιμόθεον 2: 15, «η γυναίκα θα σωθεί με το να γεννά παιδιά». Άραγε, όσες γυναίκες για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν θα ριφθούν στο πυρ το εξώτερο;

Εί δυνατόν όμως, η γυναίκα να σταματήσει να είναι γυναίκα και με τις νηστείες να κατορθώσει να σταματήσει τα έμμηνά της. Αυτό είναι μεγάλη αρετή στον Χριστιανισμό αλλά ταυτοχρόνως και μεγάλη σχιζοφρένεια. Στον Μωσαϊκό Νόμο τα γυναικεία έμμηνα θεωρούνται μόλυνση και ακαθαρσία. Γι' αυτό απαγορεύεται να εισέρχονται οι γυναίκες στα ιερά των χριστιανικών και εβραϊκών ναών. Σ' αυτά τα θέματα διαβάστε και το σπουδαίο βιβλίο The X-Rated Bible (Η Ακατάλληλη Βίβλος) του Αμερικανού καθηγητή Ben Edward Akerley. Έτσι λοιπόν το κλείσιμο στα μοναστήρια, ο αναχωρητισμός, ο ερημιτισμός, κλπ. σου δίνουν πολύ πιο βέβαιο εισιτήριο για τον Παράδεισο από το να αποκτήσεις και να αναθρέψεις οικογένεια...! Αυτό το τονίζει σαφώς και ο αλλοπρόσαλλος Απόστολος Παύλος στην επιστολή του Α΄ Προς Κορινθίους σε όλο το κεφάλαιο 7 όπου μεταξύ πολλών «μαργαριταριών» εκθειάζει την παρθενία και τη θεωρεί υπέρτατη αρετή. Μελετήστε το κεφάλαιο αυτό προσεκτικά να δείτε περί τίνος πρόκειται! Το ίδιο κάνει και ο διεστραμμένος Χρυσόστομος στο βιβλίο του με τίτλο Το Χάρισμα της Παρθενίας. Αν τώρα κανείς ενδιαφέρεται να μάθει για τη νόσο των ασκητών, μοναχών, ερημιτών, αναχωρητών (νόσος του αγίου Αντωνίου) ας μελετήσει το βιβλίο του Νίκου Καζαντζάκη Αναφορά στον Γκρέκο όπου την περιγράφει θαυμάσια, διότι την έπαθε και ο ίδιος μια φορά που βρισκόταν στη Βιέννη.

Όπως είδαμε μέχρις εδώ ο Χριστιανισμός είναι τόσο διαστροφική και καταστροφική θρησκεία ώστε οι οπαδοί του, άνδρες και γυναίκες, δεν πρέπει να είναι ούτε ετεροφυλόφιλοι, ούτε ομοφυλόφιλοι, αλλά οφείλουν να είναι άφυλοι. Και οι κληρικοί και οι λαϊκοί και οι μοναχοί και μοναχές πρέπει να είναι άφυλοι. Καμία ερωτική έλξη, ορμή, πάθος κλπ. Είδαμε παραπάνω μερικές αναφορές και τη θέση του ιδρυτού Ιησού Χριστού. Διά του λόγου το αληθές, ας δώσομε επ' αυτού άλλη μια αναφορά από τον απεχθέστατο Παύλο: Πρoς Κoλασσαείς 3: 2-6 «τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης. απεθάνετε γαρ, και η ζωή υμών κέκρυπται συν τω Χριστω εν τω Θεω• όταν ο Χριστός φανερωθή, η ζωή ημών, τότε και υμείς συν αυτω φανερωθήσεσθε εν δόξη. Νεκρώσατε ουν τα μέλη υμών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, πάθος, επιθυμίαν κακήν, και την πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία, δι' α έρχεται η οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας», (και όλες οι αναφορές δεν έχουν τέλος...). Παρθενία λοιπόν και μετά θάνατον ζωή. Τίποτα άλλο. Βέβαια η διαστροφή αυτή κατά τους δύο πρώτους αιώνες της Κ. Ε. δεν μπορούσε να πάει άλλο ώστε μετά αυτοί οι διεστραμμένοι άφησαν τα δύο φύλα να συνευρίσκονται αλλά μόνο «κατ' οικονομίαν» χάριν της τεκνοποιήσεως. Ευτυχώς...!


[Συνεχίζεται]