28 Μαΐ 2007

ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ (Ε΄)

Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)
[Συνέχεια]
ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ
(β΄)

Στον Χριστιανισμό ο έρωτας και η έλξη των δύο φύλλων όχι μόνο αγνοείται παντελώς αλλά και έχει καταδικαστεί σαν αμαρτία, ατιμία και μιαρότητα. Κατα­στρέ­φει δηλαδή την με­γαλύτερη κινητήρια δύναμη δημιουργίας και πολιτι­σμού. Αυτό θα πει καταστρο­φική θρησκεία εν δράσει! Αυτό είναι και το άκρον άωτον μιας άκρως κατα­στροφικής και σχιζοφρενικής θεολογίας: Ο παντοδύναμος δημιουργός Θεός Πα­τήρ των χριστια­νών εποίησε τα πάντα, και τον άρσεν και το θήλυ και τους έδωσε την φυ­σική μεταξύ των έλξη. Έρχεται όμως μετά είτε ο ίδιος διά του ομοουσίου Υιού του όπως μόλις είδαμε είτε διά των θε­ο­φόρων αντι­προσώπων του (όπως ο Παύλος, ο Χρυσόστομος, ο Αυγουστίνος, κ. ά.) να την καταδι­κά­σει και να την κατατάξει στις βαριές αμαρτίες και αντ’ αυτής να εξά­ρει την παρ­θενία ως υπέρ­τατη αρετή! Αυτή τη βροντερή εξόφθαλμη αντίφαση και σχιζοφρένεια είχε καταγγείλει και ο Γερμανός φι­λόσοφος Friedrich Nietzsche.

Αφού έτσι το θέλησε ο διεστραμμένος, ψευ­δο­λόγος και κομπλεξικός Ιερός Αυγου­στίνος, κ. ά., το ερω­τικό στοιχείο της ανθρώ­πι­νης φύ­σης πρέπει να εξα­λειφθεί πλήρως, αλ­λά οι συνεπαγόμενες πα­θήσεις ας αυξηθούν και τα φρενοκο­μεία ας γεμί­σουν. Οι θεό­πνευστοι πάπες, επίσκοποι, σύνοδοι κλπ. υιοθέτησαν αυτές τις διεστραμ­μένες θέσεις του πανα­θλί­ου Αυ­γου­στί­νου και καταδίκασαν τον Πελάγιον ο οποίος εί­χε αντίθετες απόψεις. Βεβαίως πολλοί απ’ αυτούς δεν θα τη­ρή­σουν αυ­τές τις αυστη­ρές εντολές αλ­λά θα αφεθούν σε παντός είδους όργια και κρυ­φές σεξουαλικές συνευ­ρέσεις. Ο χορός των μα­νουαλιών, τα όργια και οι ακολασίες του πάπα Λέ­οντος Χ και πολ­λών άλλων, κα­θώς και διάφορα μονα­στηριακά όργια δεν αν­τι­προσωπεύουν πα­ρά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος όλων των οργια­στικών σεξου­αλι­κών συμβάντων.

Ένα από τα ισχυρότερα συμπλέγματα, του μοιραίου για την ανθρωπότητα και τον πολιτι­σμό, τού συμπλεγματικού Ιερού Αυγουστίνου ήταν το ότι θρηνούσε το γε­γονός ότι κάθε άνθρωπος ερχόμενος εις τον κόσμο εξέρχεται «ανάμενα στα ούρα και στα κό­πρανα». Ακόμα δικαιολόγησε το ότι ο Θεός και παντοδύναμος δημιουργός έδωσε στους πρωτοπλάστους, Αδάμ και Εύα, τα γεννητικά όργανα με την εξήγηση ότι ο Θεός προε­γνώριζε το ότι θα αμάρταναν και θα έπιπταν και έτσι θα τα χρειαζό­ταν μετά. Αλλά η Γραφή δηλώνει πως όταν ο Θεός τους δημιούργησε τους ευλόγησε και τους είπε «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε...». Ιδού λοιπόν τι εστί αντιφατικότης και Αυγουστίνος διά τους χριστιανούς, των οποίων η εκκλησία ονόμασε Ιερόν και κατά­ταξε στους αγίους της.

Έπρεπε επίσης να έ­χομε δυο μέτρα και δυο στα­θμά: όσες γυ­ναίκες και όσοι άνδρες είχαν «εκείνο το δαιμονάκι» που προκαλούσε στους άλ­λους ή στις άλλες σε­ξουαλικές επιθυμίες συλλαμβάνονταν και εξοντώ­νονταν με κάθε φρικτό βασα­νι­στή­ριο και νοσηρό τρό­πο. Όποια γυ­ναί­κα συλλαμ­βανόταν να έχει πλα­γιάσει με «incubus -bi» (δαιμόνια που έκαναν έ­ρωτα τη νύκτα με γυναί­κες καθώς αυτές κοι­μό­ταν) και όποιος άν­δρας συλλαμ­βανόταν να έχει πλα­γιάσει με «succubus -bi» (δαιμ­ό­νια που έ­καναν έρωτα τη νύ­κτα με άνδρες καθώς αυτοί κοιμόνταν) έπρεπε να αποδεί­ξει ότι «δεν είναι ελέ­φας», αλλιώς την ή τον πε­ρί­με­ναν τα πιο επώδυνα βασανιστήρια μέχρις ότου ξε­ψυχήσει. Στη μαύρη βί­βλο κα­τά των μα­γισ­σών, το τρομα­κτι­κό βιβλίο, εγχει­ρί­διο, της καθολικής εκκλησίας Ma­l­leus Malefi­ca­rum (Η Σφύρα κατά των Κα­κο­πρα­γούντων) αναγράφονται διαγνωστι­κές, λεπτομερείς μέθοδοι για την διαπί­στωση του αν η εγκυμοσύνη μιας γυναίκας προερ­χόταν από κανονικό άνδρα ή από incubus. Πε­ριττό να γράψουμε εδώ τί πάθαινε η γυναίκα, αν είχε μείνει έγκυος από κανέναν incubus...! Το αφήνουμε στην φαντα­σία σας...

Επίσης όποιος άνδρας ή όποια γυ­ναί­κα υπέφερε από διά­φορες εμμονές ή είχε αλλόκοτη όψη εθεωρείτο μάγος ή μά­γισ­σα και έπρε­πε πά­ση θυσία να θανα­τωθεί είτε με κάψιμο, είτε με πνίξιμο, εί­τε με διάφορα άλλα χρι­στιανικά βασανιστή­ρια. Πολλές χιλιάδες κόσμος πλήρω­σαν πο­λύ ακριβά αυ­τές τις εμμονές τους μέχρι και αρκετά πρόσφατα. Θεσπέσια πράγμα­τα άπειρης θεο­πνευστίας έχουμε εδώ... Η χριστιανική παράνοια και δια­στροφή δεν έχει κανένα μέτρο. Πουθενά αλ­λού δεν έχουν σημειωθεί τέτοιοι πα­ραλογισμοί, εγκλήματα, βασανιστήρια και φρικαλεό­τη­τες!

[Συνεχίζεται]

21 Μαΐ 2007

ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ (Δ΄)

Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)

[Συνέχεια]


ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ (Α΄)

Εδώ αναφέρομε μερικές επιπλέον εβραιοχριστιανικές θεολογικές θέσεις για τη γυναίκα τον έρωτα και την ομοφυλοφιλία. Σε σύγκρι­ση με όλα όσα ανοσιουργήματα και συμπλέγματα που έχουν καταγράψει η Καινή Διαθήκη και όλοι οι Πατέρες της εκ­κλησίας επ’ αυτού του σοβα­ρού ζητήματος αυτά που καταγρά­φομε εδώ είναι εξαι­ρε­τικώς ολίγα.

Πολ­λοί θε­ο­λό­γοι και ιε­ρείς ισχυ­ρί­ζο­νται ότι ο χρι­στια­νι­σμός ανύ­ψω­σε την κοι­νω­νι­κή θέ­ση της γυ­ναί­κας. Δια­βά­στε λοι­πόν τα μαρ­γαρι­τά­ρια που εί­ναι σπαρμέ­να μέ­σα στις επι­στο­λές του Παύ­λου για τις γυ­ναί­κες : Α΄ Προς Κοριν­θί­ους: π. χ. Ζ΄: 1-2. «Κα­λόν εί­ναι εις τον άν­θρω­πον ( = άνδραν) να μην αγ­γί­ζει γυ­ναί­κα. Αλλά προς απο­φυ­γή της πορ­νεί­ας, ο κα­θέ­νας ας έχει τη γυ­ναί­κα του…», Προς Εφε­σί­ους Ε΄: 22-23, Α΄ προς Τι­μό­θε­ο: Β΄: 11-14 «Η γυ­ναί­κα πρέ­πει να μα­θαί­νει με ησυ­χία και πλή­ρη υπο­ταγή. Στην γυ­ναί­κα δεν επι­τρέ­πω να δι­δά­σκει ή να εξου­σιά­ζει τον άν­δρα αλ­λά να μέ­νει ήσυ­χη…», και πολλά άλλα. «Μό­νο γι’ αυ­τά θα έπρε­πε οι γυναί­κες να εί­ναι πιο χρι­στια­νές από τους άν­δρες», όπως εί­πε μια φο­ρά ένας θε­ο­λό­γος!

Μια πολύ παράξενη και επικίνδυνη εφεύρεση των χριστιανών κατά της φυσι­ο­λογικής και ψυ­χο­λογικής υγείας, της ευγονικής και της διατηρήσεως του είδους, εί­ναι η εξύμνη­ση και η παρό­τρυν­ση της διατηρήσεως της παρθενίας ως υπερ­τάτης αρε­τής και υψηλοτάτου ιδανικού. Έτσι απέκοψαν τις ρί­­ζες του έρωτα που είναι η βάση των σχέ­σεων των δύο φύλων, της οι­κογενειακής ζωής και αγά­πης. Αυτόν τον αυστη­ρό που­ριτανισμό διακηρύττει και τηρεί ο ίδιος ο ιδρυτής αυτής της καταστροφικής θρη­σκείας, ο Ιησούς Χριστός των Κανονικών Ευαγγελίων. Είναι η μόνη εντολή που έδω­σε και ετήρησε ο ίδιος ενώ όσες άλλες έδωσε τις παρέβη. Αυτό έρχεται σε αντί­φα­ση με την Παλαιά Διαθήκη όπου ο θεϊκός προφήτης του Μωυσής επιτρέπει τις φυ­σι­ο­λογικές σχέσεις, το σεξ και επι­βάλει τον Γάμο. Έχομε και πλήθος επιβητόρων με­ταξύ των οποίων είναι οι άγιοι κρι­τές Γεδεών και Σαμψών και οι εκλεκτοί βασιλείς Δαυίδ και Σο­λομών με τα μεγάλα χαρέμια τους. Ακόμα ο Μωυσής επιτρέπει το δια­ζύγιο ενώ ο Ιησούς το απαγο­ρεύει παντελώς εκτός ίσως «επί μοιχεία».

Ένα σπουδαίο βιβλίο Bestseller πάνω στην αντιμε­τώπι­ση του σεξουαλικού ζη­τήματος από την χριστιανική εκκλησία είναι το: Eunuchs for the Kingdom of Hea­ven (Ευνούχοι για την Βα­σιλεία των Ουρανών) της γερμανίδας καθολικής θεο­λόγου Uta-Ranke Heinemann, εκδόσεις Pinguin, το οποίο και συστήνουμε προς με­λέτη. Μέσα στις Επιστολές του Παύλου, στην Απο­κάλυψιν του Ιωάν­νου, σε διά­φορα μέρη της Ιε­ράς Παρα­δόσεως και γραμμα­τείας των πατέρων κ.α. η αρετή της απο­λύτου παρθε­νί­ας είναι ξε­κάθαρη και απευ­θύ­­νε­ται και στους άνδρες και στις γυ­ναί­κες. Παντού επικρα­τεί η ψυχοπαθολο­γι­κή εμμο­νή «μη μολυνθείς μετά γυναι­κών»! Ιδού ένα χωρίο: Απο­κάλυψις 14: 3-5 «και άδουσιν ωδήν καινήν ενώπιον του θρόνου και ενώπιον των τεσ­σάρων ζώων και των πρεσβυτέρων· και ουδείς εδύνατο μαθείν την ωδήν ει μη αι εκα­τόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες, οι ηγορασμένοι από της γης. ούτοί εισίν οί με­τά γυναικών ουκ εμολύνθησαν· παρθένοι γαρ εισίν. ούτοί εισίν οι ακολουθούντες τω αρνίω όπου αν υπάγη. ούτοι ηγοράσθησαν από των ανθρώπων απαρχή τω Θεω και τω αρνίω· και ουχ ευρέθη ψεύδος εν τω στόματι αυτών· άμωμοι γαρ εισίν

Η γυναίκα είναι μό­λυνση, κατάρα, μία­σμα ... και όλα αυτά τα ωραία στο­λίδια με τα ο­ποία την στολί­ζουν. Ο ερω­τι­σμός, η συν­­εύ­ρε­ση, η συνου­σία, ο αυτο­ερωτι­σμός κ.λ.π. δεν θε­ω­ρούν­ται όμορφες, φυσι­κές και φυσιο­λογι­κές ανάγ­κες του ανθρώ­που αλ­λά καταδι­κά­ζον­ται ως βαριές α­μαρ­τίες και ανθρώπινες αδυ­να­μίες. Όποι­ος δια­νοείται ή δια­πράτ­τει κάτι από αυτά είναι ένοχος και πρέπει να έ­χει τύψεις και ενο­χές μέχρι και την άλλη ζωή. Π. χ. βλέπε την θέση του ιδρυτού Ιησού Χριστού: Ματθαίος 5: 27-30 «’Ηκούσατε ότι ερρέθη τοις αρχαίοις, ου μοιχεύσεις. Εγώ (ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μιλάει εδώ) δε λέγω υμίν ότι πας ο βλέπων γυναίκα προς το επιθυμήσαι αυτήν ήδη εμοίχευσεν αυτήν εν τη καρδία αυτού. ει δε ο οφθαλμός σου ο δεξιός σκανδα­λίζει σε, έξελε αυτόν και βάλε από σου· συμφέρει γαρ σοι ίνα απόληται εν των μελών σου και μη όλον το σώμα σου βληθή εις γέενναν. και ει η δεξιά σου χείρ σκανδαλίζει σε, έκκοψον αυτήν και βάλε από σου· συμφέρει γαρ σοι ίνα απόληται εν των μελών σου και μη όλον το σώμά σου βληθή εις γέενναν.». Πάρα πολύ ωραία...!

[Συνεχίζεται]

13 Μαΐ 2007

ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ (Γ΄)

Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)

[Συνέχεια]

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Τα λόγια του βιβλικού Θεού καθιστούν σαφές ότι: Οι ομοφυλόφιλοι, άνδρες = σκύλοι και γυναίκες = σκύλες, σύμφωνα με τα λόγια και τους νόμους του εβραιοχριστιανικού Θεού Πατρός Γιαχβέχ, εις μεν την εδώ ζωή επί της γης καταδικάζονται εις θάνατο (διά λιθοβολισμού, κλπ.) εις δε την άλλη την μετά θάνατον ζωή καταδικάζονται εκτός της Βασιλείας των Ουρανών, εκτός Παραδείσου, εκτός της Ουρανίας Πόλεως και επομένως στο εξώτερο αιώνιο πυρ της κολάσεως.

Η εκτέλεση των ομοφυλοφίλων από τους χριστιανούς, διά παντός είδους φρικιαστικών βασανιστηρίων, ήταν πολύ συχνό θέαμα καθ' όλο τον Μεσαίωνα. Έχομε στα χέρια μας πολλές εικονογραφήσεις θανατώσεων ομοφυλοφίλων κατά τις εποχές εκείνες τις οποίες θα ήθελα να τρίψω στην μούρη των χριστιανών! Δεν υπήρχε καμιά ανοχή ή συγχώρεση. Η κοινωνική εξοστράκιση ήταν καθοριστική. Αν λοιπόν είστε χριστιανοί δεν μπορείτε να είστε ομοφυλόφιλοι και αντιστρόφως. Αλλιώς πρέπει να εγκαταλείψετε ή το ένα ή το άλλο. Και τα δύο ταυτοχρόνως είναι σχιζοφρενική αντίφαση ή οποία αντίκειται στα λόγια του «ίδιου του αληθινού πανάγαθου Θεού». Όλες οι δικαιολογήσεις και οι συγκαλύψεις αποτελούν αίρεση και υποκρισία και πολλές φορές θα έλεγα και συνωμοσία. Δηλαδή νομίζω ότι οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι κληρικοί δεν πιστεύουν σε τίποτα απολύτως αλλά κάθονται εκεί μέσα επειδή καλύπτουν την ιδιαιτερότητά τους και επειδή τους συμφέρει. Ξέρεις τί καλά που είναι να σε προσκυνούν οι άλλοι και συ να κάνεις περιουσία και πλούτη με δέκα ώρες την εβδομάδα μουρμούρα; Πολύ εξαίσια, παραγωγική και κουραστική εργασία...!

Ο Χριστιανισμός ως απόλυτα καταστροφική θρησκεία δεν μπορεί να δει ότι η φύση δημιουργεί στατιστικές διασπορές των γενικών κανόνων και ατέλειες. Αυτό ήδη από τον 1ον αιώνα Κ. Ε. έκανε πολλούς να καταφύγουν στην αίρεση με πρώτον και καλλίτερον τον αρχιαιρεσιάρχη Μαρκίωνα του Πόντου, ο οποίος θεώρησε τον Γιαχβέχ ως κακόν Θεόν ή Ψευδοθεόν ή Δαιμόνιον. Παρά τις πάρα πολλές ατέλειες, οδύνες, θλίψεις, ασθένειες, κλπ. οφείλομε να θεωρούμε την δημιουργία του παντοδυνάμου Γιαχβέχ της Παλαιάς Διαθήκης ως τέλεια. Αλλιώς... ζήτω που καήκαμε... Επομένως το μόνο που μας μένει για να σωθούμε (από τί άραγε;) είναι να εγκαταλείψομε την εβραιοχριστιανική θρησκευτική καταστροφική μάστιγα, όπως έκανε ο Μέγας Βολτέρος ο οποίος και κατάγγειλε το αμέτρητο κακό που υπάρχει στον τέλειο κόσμο του Θεού των εβραιοχριστιανών Γιαχβέχ.

ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ

Ο όρος αδελφοποίηση μεταξύ κληρικών είναι πολύ ύποπτος. Αν και πολλές ομάδες, πολιτικές, ειρηνιστικές, θρησκευτικές κλπ. ομιλούν για αδελφοποίηση, των λαών λ. χ., δηλαδή όλοι οι λαοί, άνδρες και γυναίκες, να ζουν σαν αδέλφια χωρίς να κάνουν διάκριση ή διαχώριση και να μην σκοτώνονται, ο όρος αυτός περιοριζόμενος μεταξύ των κληρικών και των μοναχών χάνει αυτή την γενική ανθρωπιστική έννοια διά δύο κυρίως λόγους. Πρώτον περιορίζεται στο εξαιρετικά μικρό ποσοστό πληθυσμού των κληρικών και μοναχών ως προς την υπόλοιπη λαϊκή κοινωνία και δεύτερον διότι σύμφωνα με τα διάφορα νομοκανόνια, (βλέπε: Κανονικόν Δίκαιον, Αποστολικός Κανών, Πηδάλιον, αποφάσεις Συνόδων, κλπ.) αυτή η αδελφοποίηση αφορά μόνο σε άτομα ομάδων του ιδίου φύλλου: άνδρες με άνδρες και γυναίκες με γυναίκες. Ο έρωτας και η έλξη των δύο φύλλων όχι μόνο δεν υπάρχει πουθενά, σε καμία από τις διατάξεις τους, κλπ., αλλά έχει καταδικαστεί σαν αμαρτία, ατιμία και μιαρότητα.

Όμως, το ερώτημα που παραμένει συνεχώς είναι το εξής: όταν από πολύ νεαρά ηλικία είτε αγόρια είτε κορίτσια απομονώνονται και ζουν κοινοβιακά ή περίπου κοινοβιακά και μοιράζονται τις ίδιες καθημερινές εμπειρίες και είναι πνευματικά, θρησκευτικά και παραληρηματικά ερωτευμένοι διά του θρησκευτικού φανατισμού και παραληρήματος τότε πόσος χρόνος και απόσταση παραμένει γι' αυτή την κατάσταση να εξελιχθεί στον παρά φύσει σωματικό ομοφυλοφιλικό έρωτα; Μέχρι που και πότε μπορεί κανείς να καταπιέζει την φύση; Και αν το κάνει επί πολύ καιρό τότε ποιες είναι οι συνέπειες; Για κάθε σχετικά μορφωμένο και ειλικρινή άνθρωπο οι απαντήσεις στις ερωτήσεις αυτές είναι εύκολες και ήδη γνωστές. Πολλά μοναστηριακά μεσαιωνικά όργια ανά την Ευρώπη έχουν καταγραφεί και ακόμα έχουν βρεθεί πολλά οστά βρεφών στους μοναστηριακούς χώρους. Αυτό σημαίνει ότι έπρεπε να υπήρχε και διαπίδυση μεταξύ μοναχών ανδρών και γυναικών και άφεση κληρικών επί μοναχών γυναικών προς κατάφορη παραβίαση των κανόνων τους και με αποτελέσματα τους φόνους των εξωγάμων, κλπ. Δεν είναι ολίγοι οι Πάπες που είχαν πολλές παλλακίδες και εξώγαμα παιδία. Και ο Μαρτίνος Λούθηρος είχε ερωτική σχέση με μια καλογριά την οποία υπανδρεύτηκε και έτσι επέτρεψε τον γάμο για όλους τους κληρικούς των Διαμαρτυρομένων.

Τα ευρήματα του καθηγητή Morton Smith του Yale University στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα (Bar Sabba) στο σημερινό Ισραήλ, ήταν ένα περίεργο παλαιό χαμένο ευαγγέλιο από την Αλεξάνδρεια με συγγραφέα κάποιον Μάρκο μαζί με μια επιστολή του Κλήμεντος Αλεξανδρείας. Εκεί λοιπόν αναφέρεται ότι η κατήχησης των αδελφοποιημένων ομάδων νέων στις οποίες αναφέρεται ο Κλήμης γινόταν εντός χώρων με όλους τους νέους γυμνούς και απλώς καλυμμένους μόνο με ένα σεντόνι επί του γυμνού. Περίεργη κατήχηση, δεν νομίζεται; Αυτό το γεγονός βεβαίως μας υπενθυμίζει τους δύο και μοναδικούς ξεκάρφωτους στίχους που αναφέρονται στο επεισόδιο του γυμνού νέου κατά την σύλληψη και απαγωγή του Ιησού και οι οποίοι και μόνον διεσώθησαν μέχρις ημών στο Ευαγγέλιο του κανονικού Μάρκου (σύμπτωση άραγε;): Μάρκος 14: 51-52 «Και εις τις νεανίσκος ηκολούθησεν αυτώ, περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού· και κρατούσιν αυτόν οι νεανίσκοι. ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν απ' αυτών.».

Αυτοί οι δύο στίχοι έχουν εγείρει πλήθος διαφόρων ερμηνειών, εικασιών, εξηγήσεων, κλπ. Μεταξύ αυτών είναι και η ομοφυλοφιλική ερμηνεία του Θωμά Μάρα την οποία δημοσίευσε εντός του βιβλίου του Οι Αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης και η οποία του κόστισε φυλάκιση, πρόστιμο και απαγόρευση του βιβλίου του το έτος 1979. (Μπορείτε όμως να το βρείτε από αυτούς που το έχουν ή στο Μοναστηράκι ή σε καροτσάκια με βιβλία, κλπ., και να το μελετήσετε.

Ύστερα απ' αυτά τα ολίγα «ο νοών νοησάτω»!



________________

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Η επόμενη συνέχεια θα περιλαμβάνει την ενότητα:

ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ
ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

6 Μαΐ 2007

ΕΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)

[συνέχεια]


ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΘΕΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΜΟΙ­ΧΕΙΑΣ


Ο νό­μος στη γε­νι­κό­τη­τά του τί­θε­ται ως εξής: «ου μοι­χεύ­σεις», Έξο­δος 20: 13 [ή 20: 14 εξαρ­τά­ται από την έκ­δο­ση] και Δευ­τε­ρο­νό­μιον 5: 18. Αυ­τή η απα­γό­ρευ­ση ήταν γε­νι­κή μό­νο για τις γυ­ναί­κες. Για τους αγίους άν­δρες των Ισ­ρα­η­λι­τών πε­ριο­ρι­ζό­ταν ρη­τά στον «άν­δρα τον οποίο θα πρά­ξει μοι­χεία με τη γυ­ναί­κα του γεί­το­νά του». Η τι­μω­ρία γι’ αυ­τό το πα­ρά­πτω­μα ήταν θά­να­τος και στους δύο συμ­βαλ­λό­με­νους, όπως μας λέ­ει το Λευιτικόν 20: 10 και το Δευ­τε­ρο­νό­μιον 22: 22-24. Αλ­λά «γεί­το­νας» στους Εβραί­ους ήταν συ­νώ­νυ­μος με τον πλη­σί­ον Ισ­ρα­η­λί­τη [π. χ. βλέπε Έξοδος 22: 25-26], έτσι ώστε ένας άν­δρας, έστω και πα­ντρε­μέ­νος, μπο­ρού­σε να αφε­θεί με τις γυ­ναί­κες των μη Εβραί­ων χω­ρίς κα­μιά τι­μω­ρί­α, όπως υπάρ­χουν πά­ρα πολ­λές τέ­τοιες πε­ρι­πτώ­σεις, σαν αυ­τή του Δαυ­ίδ με τη Βηρ­σα­βεέ τη γυ­ναί­κα του στρα­τη­γού του, Ου­ρί­ου του Χετ­ταίου (2 Σα­μού­ηλ ή 2 Βα­σι­λειών,11). Μια πλειά­δα γυ­ναι­κών συ­ζύ­γων (Δευ­τε­ρο­νό­μιον 11: 15 και απα­ντα­χού) και εταί­ρων, παλ­λα­κί­δων και υπη­ρε­τριών των γυ­ναι­κών επι­τρέ­πε­ται σα­φώς. Αυ­τές οι πολ­λα­πλές μορ­φές κοι­νω­νι­κής συ­νου­σί­ας και συ­νευ­ρέ­σε­ως δεν θε­ω­ρού­νταν από τον νό­μο του Θε­ού ως μοι­χικές.


ΜΩΣΑΪΚΟΣ ΘΕΪΚΟΣ ΝΟΜΟΣ ΠΕΡΙ ΠΑΡΘΕΝΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ

Νο­μο­θε­τή­θη­κε ότι: «Ε­άν οποιοσ­δή­πο­τε άν­δρας λά­βει μια γυ­ναί­κα» και απο­γο­η­τευ­τεί απ’ αυ­τήν και ανα­φέ­ρει ότι «δεν τη βρή­κα παρ­θέ­να» τό­τε ο πα­τέ­ρας της και η μά­να της θα πρέπει να «πα­ρου­σιά­σουν τα διαπι­στευ­τή­ρια τής (αυ­τές οι λέ­ξεις: «τα διαπι­στευ­τή­ριά τής» δεν υπάρ­χουν στο εβρα­ϊ­κό κεί­με­νο) — παρ­θε­νί­ας τής νε­α­ρής κο­πέ­λας στους πρε­σβύ­τε­ρους της πό­λε­ως στην πύ­λη.».
Τό­τε αυ­τοί οι άγιοι «εξυ­πνά­κη­δες» πρέ­πει να κά­νουν ένα εί­δος σε­βα­σμί­ου γλυ­κο­κοι­τάγ­μα­τος επά­νω και μέ­σα στο σώ­μα της, inquisitio de ventre inspiciendo [ανα­ζή­τη­ση (ψά­ξι­μο) διά κολπικής εξε­τά­σε­ως, ή εξετάσεως των εντο­σθί­ων], και σύμ­φω­να με το Δευ­τε­ρο­νό­μιον 22: 13-21
«... εάν η νε­α­ρή κο­πέλα δεν βρε­θεί να εί­ναι παρθέ­να, τό­τε θα τη φέ­ρουν έξω από τη θύ­ρα
του σπι­τιού του πα­τέ­ρα της και οι άν­δρες της πό­λε­ως θα τη λι­θο­βο­λή­σουν με λί­θους μέ­χρι να
πε­θά­νει.».

ΠΕΡΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ ΣΤΟ ΝΟΜΟΚΑΙ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΕΒΡΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΤΡΟΣ

Έχομε και λέμε:

(Α) ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ

1. Λευι­τι­κόν 18: 22 «και μετά άρσενος ου κοιμηθήση κοίτην γυναικείαν, βδέλυγμα γαρ εστι.»,
2. 18: 29 «ότι πας, ος εάν ποιήση από πάντων των βδελυγμάτων τούτων, εξολοθρευθήσονται αι ψυχαί αι ποιούσαι εκ του λαού αυτών.»,
3. 20: 13 «και ος αν κοιμηθή μετά άρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα εποίησαν αμφότεροι· θα­νάτω θανατού­σθωσαν, ένοχοί εισίν.».
4. Δευτερονόμιον 23: 18-19 «Ουκ έσται πόρνη από θυ­γατέρων Ισραήλ, και ουκ έσται πορνεύων από υιών Ισραήλ· ουκ έσται τελεσφό­ρος από θυγατέρων Ισραήλ, και ουκ έσται τελεισκόμενος από υιών Ισραήλ. ου προσοίσεις μίσθωμα πόρνης ουδέ άλλαγμα κυνός (σκύλου = ομοφυλοφίλου, ωραίος χαρακτηρισμός!) εις τον οίκον Κυρίου του Θεού σου προς πάσαν ευχήν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστί και αμφότερα.».


(Β) ΝΟΜΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΤΕΡΟΦΥΛΕΝΔΕΣΙΑΣ Η΄ ΠΑΡΕΝΔΕΣIΑΣ

5. Δευτερονόμιον 22: 5 «Ουκ έσται σκεύη ανδρός επί γυναικί, ουδέ μη ενδύσηται ανήρ στολήν γυ­ναικείαν, ότι βδέλυγμα Κυρίω τω Θεώ σου εστί πας ποιών ταύτα.».


(Γ) ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

Στην καινή Διαθήκη αναγράφεται σαφώς και άνευ περιτροπών ότι οι ομο­φυ­λόφιλοι δεν πρό­κειται να εισέλθουν εις την Βασιλείαν των Ουρανών και θα μεί­νουν εκτός της Ουρανίας Πόλεως. Άρα και απλούστατα οι ομοφυλόφιλοι δεν θα εισέλθουν στον Παράδεισο και επομένως ο μόνος τόπος που τους απομένει στην μετά θάνατον ζωή είναι η αιώνια κόλαση του πυρός και του θείου.

6. Προς Ρωμαίους 1: 18-27
Αποκαλύπτεται γαρ οργή Θεού απ’ ουρανού επί πάσαν ασέβειαν και αδικίαν ανθρώπων των την αλήθειαν εν αδικία κατεχόντων, διότι το γνωστόν του Θεού φανερόν εστιν εν αυτοίς· ο γαρ Θεός αυτοίς εφανέρωσε. τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, ή τε αϊδιος αυτού δύναμις και θειότης, εις το είναι αυτούς αναπολογήτους, διότι γνόντες τον Θεόν ουχ ως Θεόν εδόξασαν ή ευχαρίστησαν, αλλ’ εματαιώθησαν εν τοις διαλογισμοίς αυτών, και εσκοτίσθη η ασύνετος αυτών καρδία· φάσκοντες είναι σοφοί εμωράνθησαν, και ήλλαξαν την δόξαν του αφθάρτου Θεού εν ομοιώματι εικόνος φθαρτού ανθρώπου και πετεινών και τετραπόδων και ερπετών. Διο και παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εν ταις επιθυμίαις των καρδιών αυτών εις ακαθαρσίαν του ατιμάζεσθαι τα σώματα αυτών εν αυτοίς, οίτινες μετήλλαξαν την αλήθειαν του Θεού εν τω ψεύδει, και εσεβάσθησαν και ελάτρευσαν τη κτίσει παρά τον κτίσαντα, ος εστιν ευλογητός εις τους αιώνας· αμήν. Δια τούτο παρέδωκεν αυτούς ο Θεός εις πάθη ατιμίας. αι τε γαρ θήλειαι αυτών μετήλλαξαν την φυσικήν χρήσιν εις την παρά φύσιν, ομοίως δε και οι άρσενες αφέντες την φυσικήν χρήσιν της θηλείας εξεκαύθησαν εν τη ορέξει αυτών εις αλλήλους, άρσενες εν άρσεσι την ασχημοσύνην κατεργαζόμενοι και την αντιμισθίαν ην έδει της πλάνης αυτών εν εαυτοίς απολαμβάνοντες.

7. Α΄ Προς Κο­ρινθίους 6: 9-11
ή ουκ οίδατε ότι άδικοι βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι; μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοίδοροι, ουχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι. και ταύτά τινες ήτε· αλλά απελούσασθε, αλλά ηγιάσθητε, αλλά εδικαιώθητε εν τω ονόματι του Κυρίου Ιησού και εν τω Πνεύματι του Θεού ημών.

8. Α΄ Προς Τιμόθεον 1: 8-11
Οίδαμεν δε ότι καλός ο νόμος, εάν τις αυτώ νομίμως χρήται, ειδώς τούτο, ότι δικαίω νόμος ου κείται, ανόμοις δε και ανυποτάκτοις, ασεβέσι και αμαρτωλοίς, ανοσίοις και βεβήλοις, πατρολώαις και μητρολώαις, ανδροφόνοις, πόρνοις, αρσενοκοίταις, ανδραποδισταίς, ψεύσταις, επιόρκοις, και ει τι έτερον τη υγιαινούση διδασκαλία αντίκειται, κατά το ευαγγέλιον της δόξης του μακαρίου Θεού, ό επιστεύθην εγώ.

9. Αποκάλυψις 22: 14-15
Μακάριοι οι ποιούντες τας εντολάς αυτού, ίνα έσται η εξουσία αυτών επί το ξύλον της ζωής, και τοις πυλώσιν εισέλθωσιν εις την πόλιν. έξω οι κύνες (= ομοφυλόφιλοι, αναφερόμενοι ως κύνες = σκύλοι, ο ωραίος χαρακτηρισμός επαναλαμβάνεται) και οι φαρμακοί και οι πόρνοι και οι φονείς και οι ειδωλολάτραι και πας ο φιλών και ποιών ψεύδος.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Η επόμενη συνέχεια θα περιλαμβάνει τις εξής ενότητες:

  • ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
  • ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ