8 Μαρ 2008

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Πολύς λόγος γίνεται στο χώρο των ΜΜΕ για τις πρόσφατες συναντήσεις Πάπα Βενέδικτου και Πατριάρχη Βαρθολομαίου. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που συναντιούνται οι δυο εκκλησιαστικοί ηγέτες. Τί πρέπει να περιμένουμε από αυτές τις υψηλού επιπέδου συναντήσεις;

Θα περίμενε κανείς με τις επανωτές συναντήσεις να ανοίγεται κάποιος καινούριος δρόμος για την ένωση των Εκκλησιών και να γίνονται κάποια συγκεκριμένα βήματα στη κατεύθυνση αυτή. Γίνονται όμως; Απ' τις γενικές πληροφορίες που τόσα χρόνια μας δίνουν τα μέσα ενημέρωσης δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Ούτε διαβάζοντας τα εκκλησιαστικά έντυπα και τις ειδήσεις στο διαδίκτυο διαπιστώνουμε μια τέτοια εξέλιξη. Προς τί λοιπόν όλος αυτός ο ασταμάτητος θόρυβος;

Επί δεκαετίες ακούμε ότι για να γίνει κάποτε η ένωση πρέπει να περάσουμε πρώτα από το στάδιο της συμφιλίωσης και της αποκατάστασης κάποιου φιλικού κλίματος. Αλλά πόσος χρόνος χρειάζεται για να επιτευχθεί μια συμφιλίωση; Εδώ κράτη ολόκληρα αποκαθιστούν τις σχέσεις τους σε μια νύχτα. Αρκεί μια απόφαση της ηγεσίας τους. Οι Εκκλησίες γιατί βρίσκονται αενάως καθηλωμένες στο στάδιο της συμφιλίωσης;

Προφανώς η ένωση είναι στόχος πολύ μακρινός, άθλος ακατόρθωτος, γι' αυτό το σκοτεινό τούνελ της συμφιλίωσης δεν έχει διέξοδο ούτε τέλος. Αλλά τότε γιατί δεν επιδιώκονται άλλοι στόχοι; Γιατί φερειπείν δεν αποφασίζεται από κοινού να λυθούν άλλα θέματα πιο πρακτικά που ωστόσο καίνε τον κλήρο και τους πιστούς εδώ και δεκατίες αν όχι πολύ περισσότερο;

Και οι δυο Εκκλησίες αντιμετωπίζουν και ζουν έντονα το φαινόμενο της ομοφιλοφυλίας. Οσο και να καταδικάζουν το φαινόμενο και την πράξη της ομοφιλοφυλίας επίσημα, στην ουσία την ευνοούν και την αποδέχονται. Εχουν αμέτρητους αδελφοποιημένους κληρικούς. Επίσης, ανώτερα εκκλησιαστικά στελέχη προέρχονται συχνά, αν όχι κατά κανόνα, από αδελφοποιημένες ομάδες. Ακόμη και οι εκκλησιαστικοί ηγέτες που συναντήθηκαν πρόσφατα, για πολλοστή φορά, είναι γνωστοί στους αδελφοποιημένους και άλλους κύκλους για τον προσωπικό προσανατολισμό τους στο συγκεκριμένο χώρο.

Δεν είναι λοιπόν ορθότερο οι δυο Εκκλησίες να ανακοινώσουν επιτέλους στα ποίμνια τους ότι η ένωση δεν είναι στόχος ορατός όπως θαθέλαν ίσως όλοι, ότι ήρθε η ώρα οι Εκκλησίες να ασχοληθούν τώρα, σε μια νέα φάση συνεργασίας, με παρακτικότερα θέματα που ενδιαφέρουν άμεσα τη καθημερινή ζωή κληρικών και λαϊκών;

«Ναζιάρα Μπέτυ»

(Από το περιοδικό ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ μηνός Μαρτίου 2008)

Ελευθεροτυπία: Ομοφυλόφιλος γυναικοτός ο «πάπας» Βενέδικτος!

«...τον ονόμασαν με το ομοφυλοφιλικό του όνομα, το γνωστό άλλωστε στο υψηλό ευρωπαϊκό και παγκόσμιο λόμπυ των ομοφυλόφιλων, «Ναζιάρα Μπέτυ»!..»

Διάβασα στον «Ελεύθερο τύπο» (30.12.2007) και έμεινα κατάπληκτος μπροστά στην υπέρ-είδηση, ότι το Βατικανό προέβη σε μία αισχρότατη πράξη, που δεν είναι τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από την επίσημη διαφήμιση του κιναιδισμού των «κληρικών» του. Δημόσια και απρόκλητη διακήρυξη ότι ο κιναιδισμός όχι μόνο αρέσει στο Βατικανό, αλλά ότι είναι και το καύχημά του, ότι περιβάλλει τους κίναιδους «κληρικούς» σαν τα χαϊδεμένα παιδιά του, και τους προβάλλει ως παραδείγματα προς μίμηση. Και εξηγούμαι. Αν κάνω λάθος, διορθώστε με.

Έγραψε η κοσμική αυτή εφημερίδα, προς τιμήν της, με διάθεση κριτική κατά του Αντιδανείου σοδομισμού, ότι το Βατικανό ανέθεσε να «διακοσμήσει» το ημερολόγιο τού 2008, που εξέδωσε, σε έναν διάσημο και πεπειραμένο φωτογράφο του. Εκείνος, γνωρίζοντας προφανώς το σοδομιτικό καθεστώς και το σεξουαλικά διάστροφο πνεύμα που ενδημεί ως λοιμώδης νόσος στους πρωτόθρονους του ανόμου αυτού κρατιδίου, αλλά και σε όλο τον ανά τον κόσμο «εργαζόμενο» κλήρο του, έβαλε για διάκοσμο τις φωτογραφίες 12 όμορφων και προκλητικών νεαρών «κληρικών» σε πόζες παθιασμένες, που εκπέμπουν σεξουαλική πρόκληση, με τα ονόματα των 12 μηνών.

Τα μάτια τους είναι φλογισμένα από φλόγα ακατάπαυστης σοδομιτείας, η έκφραση τους έκφραση συνουσιαζομένου, τα χείλη τους πρησμένα. Οι εικονιζόμενοι εικονίζονται από το στήθος και πάνω, φορούν άσπρο κολάρο και μαύρο εσώρασο και φέρουν στον κόλπο τους σταυρό!

Και για να μην θεωρηθούν υπερβολικές οι κρίσεις μου, σας πληροφορώ ότι κατά την προαναφερθείσα εφημερίδα μεγάλο μέρος των ρωμαιοκαθολικών της Ευρώπης διαμαρτυρήθηκαν ότι πρόκειται «για ανάρμοστες φωτογραφίες, καθώς γίνεται αναπόφευκτα η σύγκριση με τα κλασικά κορίτσια που ποζάρουν ημίγυμνα για ημερολόγια», και ότι πρόκειται για «γκάφα του Βατικανού» να βάλει στο επίσημο ημερολόγιό του τέτοιες διάστροφες φωτογραφίες. Και τώρα επιτρέψτε μου να κάνω και τα περαιτέρω σχόλιά μου.

Να ποια είναι τα ιδανικά του «πάπα» (βάζω τη λέξι σε εισαγωγικά, διότι πάπας σημαίνει πατέρας, και δεν θα ήθελα ούτε από ανάγκη να τον ονομάζω πατέρα. Έτσι με τα εισαγωγικά τον θεωρώ ψευτοπατέρα) και της περί αυτόν στρόφιγγας. Να ποιο είναι το πιστεύω του Βενέδικτου. Ο σοδομιτισμός! Και αν μου επιτραπεί και λίγη ειρωνεία, στο κάτω κάτω στην Ευρώπη δεν το κρύβουν οι σοδομίτες ότι είναι σοδομίτες, ούτε το θεωρούν κουσούρι. Γιατί να το κρύψει ο Βενέδικτος;

Αλήθεια, ήταν δυνατόν ο Βενέδικτος να ήταν αυστηρός στα ήθη και να επέτρεπε τέτοιους εξευτελισμούς; Προφανώς, όχι. Αφού όμως οι φωτογραφίες μπήκαν στο ημερολόγιο, τότε ένα από τα δύο συμβαίνει. Η ότι ο πάπας δεν μπορεί να επιβληθεί στο άμεσο περιβάλλον του, που υπαγόρευσε ένα τέτοιο «διάκοσμο» στο διαβόητο ημερολόγιο ερήμην της γνώμης του πάπα, πράγμα ανήκουστο για πάπα, ή ότι τα ευνοεί και τα επαυξάνει ο ίδιος.

Και μάλλον συμβαίνει το δεύτερο, αν λάβουμε υπ' όψη ότι ο σοδομιτισμός πηγάζει μέσα από την ιδιωτική ζωή του «πάπα».

Ο κοσμικός ημερήσιος τύπος της Ελλάδος έχει ασχοληθεί ήδη στο εγγύς παρελθόν με το ήθος του Βενεδίκτου, και το έχει παρουσιάσει ως διάτρητο και διάστροφο. Και για να μην μείνω στις αοριστίες, έρχομαι στην «Ελευθεροτυπία» της 16ης του περασμένου Αυγούστου, που έγραφε απερίφραστα ότι ο Βενέδικτος είναι ομοφυλόφιλος, και ότι σώζεται πλούσια συλλογή ομοφυλοφιλικών ντοκουμέντων του. Έγραφε ακόμη ότι από την ομοφυλοφιλική του δραστηριότητα, ορισμένα φωτογραφικά και γλυπτικά ντοκουμέντα, επρόκειτο να εκτεθούν σε διοργανωθείσα έκθεση ομοφυλοφίλων στο Μιλάνο, αλλά ο Βενέδικτος προφανώς μη θέλοντας τόσο γρήγορα να μάθει η οικουμένη το μεγαλύτερό του «προσόν», άσκησε βέτο και απετράπη η έκθεση των οργιστικών ομοφυλοφιλικών τεκμηρίων της προσωπικής του ζωής.

Οι οργανωτές τότε θύμωσαν για την από θέσεως ισχύος απαγόρευση, και πάνω στο θυμό τους τον ονόμασαν με το ομοφυλοφιλικό του όνομα, το γνωστό άλλωστε στο υψηλό ευρωπαϊκό και παγκόσμιο λόμπυ των ομοφυλόφιλων, «Ναζιάρα Μπέτυ»!...

Έτσι μάθαμε και το άλλο όνομα του Βενέδικτου. Πραγματικά εκείνο το «ναζιάρα», φωτογραφίζει τις με γυναικείο νάζι μεταπτώσεις του και επίσης την γυναικότροπη ναζιάρικη φωνή του.

Και έρχονται τα ευνόητα ερωτήματα.

Αν ο πρώτος του Βατικανού είναι τοιούτος, τότε τι απομένει για τους δεύτερους, τους τρίτους, κ.λπ.; Να τι πρωτείο κατέχει ο άνθρωπος. Θέλει όμως ναζιάρικα και το άλλο πρωτείο, το εκκλησιαστικό, διότι τότε συμπληρώνεται το καρρέ των προσόντων του. Αυτός, λοιπόν, είναι ο φιλοπρωτεύων. Αυτός είναι ο αλάθητος. (Και λίγη ειρωνεία σε παρένθεση. Μην πει κανείς ότι ο κιναιδισμός είναι λάθος. Πώς μπορούσε, αλήθεια, να είναι λάθος, αφού τον ασκεί ο «αλάθητος»;).

Αυτός γλίχεται ν' ανακηρυχθεί κορυφή του «χριστιανισμού» και όλων των θρησκειών. Ή μάλλον αυτός είναι ο νέος θεός, ο θεός των κιναιδικών καπριτσίων, τον οποίο πρέπει να προσκυνήσει όλη η οικουμένη.

Αυτός είναι ο φίλτατος φίλος του Βαρθολομαίου και μερικών εκ των υποψηφίων για την αρχιεπισκοπική θέση.. Κατά τα άλλα πάμε καλά, αφού στη νέα εποχή μας ανέκυψε και νέα θεότητα κατά τα αρχαία πρότυπα. Όλα τα είχε η Μαργιώ, ο φερετζές της έλειπε.