9 Ιουν 2007

Ερωτισμός και Ομοφυλοφιλία στον Χριστιανισμό (Z΄)


Του Ιωάννη Ρούσσου,
Τακτικού Καθηγητή Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Μιννεσότα (ΗΠΑ)


[Τελευταία συνέχεια]


ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ, ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ (δ΄)


Το ζήτημα του ερωτισμού και σεξ στον Χριστιανισμό έρχεται σε κατάφορη αντίφαση με την μητρική θρησκεία του, τον Ιουδαϊσμό, τού ιδίου Θεού πατρός Γιαχ­βέχ. Ζήτω η αντίφαση! Στην Παλαιά Διαθήκη επιβάλλεται ο Γάμος και επιτρέπεται το σεξ όπως και το διαζύγιο για να έλθει μετά η παράξενη αίρεση του Ιουδαϊσμού, ο Χρι­στιανισμός δηλαδή, και να τα καταργήσει όλα. Ο ευλογημένος χριστιανικός γά­μος, το μυστήριο του γάμου, το θαύμα εν Κανά της Γαλιλαίας, κλπ. είναι μετέπειτα παραχω­ρήσεις που γίνονται κατ’ εξαίρεση και εξ ανάγκης. Δεν εί­ναι οι αρχικές άμεσα εσχα­το­λο­γι­κές θέσεις ή οι ανώτατες αρετές αυτής της καταστροφικής αιρέσεως!

Πολλοί ομοφυλόφιλοι, λαϊκοί ή κληρικοί ή μοναχοί και μοναχές, οι οποίοι επιθυμούν να είναι και χριστιανοί κάνουν μεγάλο λάθος όταν προσπαθούν να δικαιο­λογήσουν την ιδιαιτερότητά τους μέσω του ίδιου του Χριστιανι­σμού. Όπως μέχρις εδώ αναπτύξαμε διά χριστιανικών θεοπνεύστων κειμένων και δογμάτων αυτό είναι αδύνατο και στην εδώ ζωή και στη μέλλουσα.. Επομένως ας λάβουν τα μέτρα τους. Δεν μπορούν να έχουν «και την πίτα γερή και τον σκύλο χορτάτο». Η τροποποίηση του Χριστιανισμού αποτελεί αίρεση και αμαρ­τία. Μετά οι θρησκείες δεν εξελίσ­σον­ται εκτός και εάν μεταπέσουν σε αιρέσεις. Μπορεί κανείς να φτιάξει μια νέα θρη­σκεία ή έστω νέα αίρεση που να του αρέσει αλλά όχι να μεταλλάξει μια ήδη υπάρ­χουσα και να την θεωρεί ως είχε πριν. Αλλά στον Χρι­στια­νι­σμό, ύστερα από όσα εί­δαμε, δεν μπορούμε να δούμε ποια αίρεση θα μπορούσε να συμπε­ρι­λά­βει τους ομο­φυλο­φί­λους. Αυτή η αίρεση θα πρέπει να τα κά­νει όλα άνω – κάτω. Θα ήταν πολύ εν­διαφέρον να την βλέπαμε! Την αναμένομεν!

Για πε­ρισ­σό­τε­ρη ανά­λυση πάνω στα θέ­μα­τα αυτά από τους «Θε­ο­φό­ρους Πα­τέ­ρες» δια­βά­στε: Τον Τερ­τυ­λια­νό που εξυμνούσε τον ευνουχισμό, τους ευνού­χους για την βασιλεία των ουρανών και τις παρθένες νύμφες του Χριστού, τον Ιε­ρώ­νυ­μο, τον Βο­ή­θιο (π. χ. «Η γυ­ναί­κα εί­ναι ένας να­ός χτι­σμέ­νος πά­νω σε ένα υπό­νο­μο»), τον Χρυσό­στο­μο (π. χ. «Η γυνή άπαξ ωμίλησε και το παν κατέστρε­ψε»), τον Ωρι­γέ­νη (που αυ­το­ευ­νου­χί­στη­κε για τη βα­σι­λεία των Ου­ρα­νών, Ματ­θαί­ος 19: 12), τον Κλή­μεντα Αλε­ξαν­δρεί­ας (π. χ. «Κά­θε γυ­ναί­κα οφεί­λει να εί­ναι γε­μά­τη ντρο­πή και μό­νο από τη σκέ­ψη ότι εί­ναι γυ­ναί­κα»), τον Ιγνά­τιο Λο­γιό­λα, τον Ιερό Αυ­γου­στί­νο (π. χ. «Οι γυ­ναίκες δεν πρέπει να έχουν απο­λύτως καμιά δια­φώ­τιση ή παιδεία. Αλλά πρα­γ­μα­τικά πρέπει να απομονώνονται γιατί είναι η αιτία των μισητών και ακου­σίων στύ­σεων στους αγίους άνδρες.»), τον Καλ­­βί­νο, τον Odo της Cluny (π. χ. «Το να αγ­κα­­λιά­ζεις μια γυ­ναί­κα εί­ναι σαν να αγκα­λιά­ζεις ένα τσου­βά­λι κο­πριά»), τον Λούθηρο (π. χ. «Αν μια γυναίκα πε­θάνει από τις πολλές γέννες δεν πειράζει. Άστε την να πε­θά­νει. Γι’ αυτό άλ­λω­στε πλάστηκε.»), τον που­ρι­τα­νι­σμό του Προτε­στα­ντι­σμού, και άλλα πολ­λά.

Ε­πί­σης πολ­λοί από τους ανω­τέ­ρω Πα­τέ­ρες και άλ­λοι για πολ­λούς αιώ­νες (γύρω στη χι­λιε­τία και βά­λε) δια­τύ­πω­ναν διά­φο­ρες γνώ­μες για το πό­τε γί­να­νε και που εί­ναι οι ψυ­χές, πό­τε ενώ­νο­νται με το αν­θρώ­πι­νο σώ­μα (ποια μέ­ρα της κυή­σε­ως ή ποια μέ­ρα με­τά τη γέν­νη­ση), αν οι γυναίκες έχουν ψυχή και πό­σο και­ρό η ψυ­χή μέ­νει κο­ντά στο σώ­μα όταν ο άν­θρω­πος ξε­ψυ­χή­σει και με­τά πού πά­ει (και βρά­σε όρυ­ζα!). Για χίλια χρόνια και βάλε οι γυναίκες δεν είχαν ψυχή, μετά όμως απέκτησαν και αυτές...!

Πώς με­τά να μη βγει δι­και­ω­­μέ­νος ο Sigmund Freud τον οποίο και πά­λι η εκ­κλη­σία πολέμησε; Πώς να μην πά­θουν κά­τι αυ­τές οι γυ­ναί­κες και μαζί μ’ αυτές και οι άν­δρες από όλους αυ­τούς τους εξαί­σιους τρό­πους ζω­ής που επεβλήθησαν από τους χρι­στια­νούς «θεοφώτιστους» διά πυρός και σιδήρου; Πώς να μην δη­μιουρ­γη­θούν αμέ­τρη­τες νευ­ρώ­σεις και ψυ­χώ­σεις και να μη γε­μίσουν τα φρε­νο­κο­μεί­α; Π. χ. τα παραληρήματα θρη­σκευ­τι­κού και σεξουαλικού τύπου, κλπ., εί­ναι συμπτώματα σχι­ζο­φρένειας.


[ΤΕΛΟΣ]

9 σχόλια:

Unknown είπε...

Είναι αλήθεια, ο Ρούσσος χρησιμοποιεί σκληρούς, άγριους, χαρακτηρισμούς περί χριστιανισμού. Για μερικούς μάλιστα που τον θεωρούν προκλητικότατο, τόχει παρακάνει. Δεν βλέπω όμως πού είναι το πρόβλημα. Και οι παραδοσιακοί ηθικολόγοι και ευσεβιστές έχουν τον τρόπο να τον αντικρούσουν με τα επιχείρηματα τους. Ελεύθερο διάλογο έχουμε. Καταπάνω του τώρα όλοι οι μη προβληματιζόμενοι καθόλου με τη σιγουριά της πλήρους αλήθειας. Αυτή θα μας ελευθερώσει....

Ανώνυμος είπε...

Μπα και λίγα έγραψε ο Ρούσος. Οι θρησκείες έχουν μέσα τους το σπέρμα του κακού. Απευθύνονται σε φοβισμένους, σε δούλους, σε ηλίθιους και σε υποκριτές. Βασίζονται στο δόγμα, είναι εχθρικές με την φιλοσοφία, την αμφισβήτηση, την έρευνα. Μισούν τον έρωτα γιατί το ερωτικό άτομο είναι απελευθερωμένο και δεν έχει ανάγκη τα ξόρκια και τα χαϊμαλιά τους. Δείτε τον Χριστόδουλο. Είναι η προσωποποίηση του Κακού.

Unknown είπε...

Τέλειωσε επιτέλους ο Ρούσσος με τη διάλεξη του !!! Εύχομαι μόνο Πάτερ Αβέρκιε να μή τον πλήρωσες τον καθηγητή για το δείγμα της σοφίας του.

Ανώνυμος είπε...

Ρε Αβέρκιε, τι δόξες είναι αυτές; Συνέντευξη στην κυριακάτικη ελευθεροτυπία στο περιοδικό της που το βρίσκεις και σε ιατρεία, ακόμα και σε κομμωτήρια. Τεράστια αναγνωσιμότητα. ηΔΗ τρεις φίλοι μου το είδανε. Ωραίο εκείνο που λες στο Χριστόδουλο για ομοφυλοφιλία Δάσκαλε που δίδασκες.

Ανώνυμος είπε...

Η και πολύ ουάου συνέντευξη του πατερ Αβερκίου μπήκε στο www.athens.indymedia.org

-ως πoτε; -ως το τελος! είπε...

Αναδημοσιεύω τη συνέντευξη εδώ από την ιστοσελίδα "dimitrisangelidis.com"


Π. ΑΒΕΡΚΙΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΡΧΗΣ
"Χωρίς τους ομοφυλόφιλους κληρικούς και πιστούς, πώς θα επιβίωνε η Εκκλησία;"
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
ΕΨΙΛΟΝ > 10 IΟΥΝΙΟΥ 2007

του Δημήτρη Αγγελίδη

Λέει πως είναι άγαμος κληρικός στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Μέσω του μπλογκ του "Κληρικοί Αδελφοποιημένοι" έχει αναστατώσει πιστούς και ιερωμένους. Ο πατέρας Αβέρκιος Εκκλησιάρχης θέλει ν' ανοίξει η συζήτηση για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία, για τις κορώνες περί "κουσουριού", και για τα προβλήματα των ομοφυλόφιλων κληρικών, που, όπως λέει, αποτελούν το 90 τοις εκατό των άγαμων κληρικών και ιεραρχών.

Πολλοί αναρωτήθηκαν ποιος βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο «πατέρας Αβέρκιος Εκκλησιάρχης», όπως είναι γνωστός ο δημιουργός του ιστολογίου «Κληρικοί Αδελφοποιημένοι» (www.adelfopoiemenoi.blogspot.com) που έχει αναστατώσει πιστούς και ιερωμένους μιλώντας ανοιχτά για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία.

Είπαν ότι κινείται στον στενό κύκλο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ότι έχει προσωπικές φιλοδοξίες, ότι εκδικείται που δεν τον έκαναν δεσπότη. Τα μόνα στοιχεία που δηλώνει ο ίδιος είναι πως είναι άγαμος κληρικός στο χώρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, ηλικίας σαράντα και πλέον, κι ότι πάνω από τη μισή ζωή του την έχει περάσει στην υπηρεσία της Εκκλησίας.

Δεν θέλησε να συναντηθούμε, ούτε να επικοινωνήσουμε τηλεφωνικά. Προτίμησε τις γραπτές ερωταπαντήσεις - για ευνόητους, είπε, λόγους.

Οποιος κι αν βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο, ο πατέρας Αβέρκιος Εκκλησιάρχης θέλει ν’ ανοίξει τη συζήτηση για τις σχέσεις της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία, για τις κορώνες περί κουσουριού, και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ομοφυλόφιλοι κληρικοί, που αποτελούν το 90%, όπως λέει, των άγαμων κληρικών και ιεραρχών.

Δεν έχουμε συνηθίσει ιερωμένους να μιλούν δημοσίως για την ομοφυλοφιλία κληρικών και λαϊκών χωρίς να ρίχνουν το λίθο του αναθέματος.

Ναι, διότι ο δημόσιος προβληματισμός και διάλογος προϋποθέτουν ωριμότητα και ρεαλισμό, που λείπουν σήμερα από τους πιστούς μας και ακόμη περισσότερο από την ηγετική τάξη της Εκκλησίας.

Αναφέρετε στο μπλογκ ότι οι ομοφυλόφιλοι μεταξύ των άγαμων κληρικών, και μάλιστα στα υψηλόβαθμα κλιμάκια, ξεπερνούν το 90%. Ακούγεται υπερβολικό το ποσοστό.

Για όσους γνωρίζουν την κατάσταση από μέσα, το ποσοστό αυτό θεωρείται δεδομένο. Δεν δημιουργεί εντύπωση και δεν θεωρείται καθόλου υπερβολικό. Πρέπει , όμως, να έχει κανείς υπόψη ότι για τους γνωστούς λόγους κανείς δεν δηλώνει ομοφυλόφιλος, πολλοί μάλιστα προσπαθούν να εμφανιστούν δυναμικοί ετεροφυλόφιλοι. Ωστόσο μέσα στους κόλπους του άγαμου κλήρου δεν κρατούνται μυστικά αυτού του είδους.

Αν είναι έτσι, τότε γιατί η Εκκλησία ξιφουλκεί τόσο συχνά και με τέτοια ένταση κατά της ομοφυλοφιλίας;

Περισσότερο για κοινωνικούς λόγους παρά για εκκλησιαστικούς. Έτσι, η ίδια η εκκλησιαστική ηγεσία, που στην πράξη καθόλου δεν εναντιώνεται στην ομοφυλοφιλία στον Κλήρο, θα’λεγα μάλιστα το αντίθετο, κυρίως για κοινωνικούς λόγους δεν τολμά να θίξει το θέμα των ομοφυλόφιλων κληρικών και μάλιστα εμφανίζεται δημόσια ως επιτιμητής της ομοφυλοφιλίας. Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και με τους πολιτικούς;

Είναι, λέτε, θέμα κοινωνικής προκατάληψης;

Ναι, όπως και θέμα εκκλησιαστικής νοοτροπίας και πολιτικής. Αν οι κοινωνικές συνθήκες στην Ελλάδα ευνοήσουν κάποτε το κίνημα των ομοφυλόφιλων, τότε και το πολιτικόφρον εκκλησιαστικό κατεστημένο θα αλλάξει αμέσως στάση παραμερίζοντας τις όποιες ξεπερασμένες ηθικολογίες.

Πού στηρίζετε αυτή την εκτίμηση;

Το εκκλησιαστικό κατεστημένο ενδιαφέρεται πώς να κρατήσει την εξουσία, κάνει πολιτική, εκκλησιαστική πολιτική. Τους κανόνες τους δημιουργεί ή τους καταργεί ή τους αφήνει να ατονήσουν ανάλογα με την πολιτική της στιγμής. Η ίδια τακτική ακολουθείται ακόμη πιο πιστά όταν πρόκειται για θέματα ερμηνείας της Αγίας Γραφής ή της Ιεράς Παράδοσης.

Για παράδειγμα;

Δείτε την ακτημοσύνη των μοναχών και των άγαμων κληρικών. Πόσοι είναι πραγματικά ακτήμονες; Πόσοι έχουν παραχωρήσει ό,τι έχουν και δεν έχουν στη μονή της μετανοίας τους, όπως επιτάσσουν οι Κανόνες της Εκκλησίας; Όλοι οι άγαμοι, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων που υποθέτω ότι θα υπάρχουν, αν και προσωπικά δεν γνωρίζω καμία, έχουν ακίνητη περιουσία, ένα ή περισσότερα διαμερίσματα, και αρκετές καταθέσεις σε τοπικές και ξένες τράπεζες.

Κάποιοι σας αντιτάσσουν την προϋπόθεση της παρθενίας των άγαμων κληρικών. Ένας άγαμος κληρικός, λένε, δεν επιτρέπεται να έχει σεξουαλικές σχέσεις, είτε ομόφυλες είτε ετερόφυλες.

Ούτε αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σήμερα, και μάλιστα αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ανεφάρμοστη.

Θα προτείνατε να αναθεωρηθεί;

Είμαι υπέρ της κατάργησής της. Μήπως δεν έχει καταργηθεί ολότελα στην πράξη η παρθενία ως προϋπόθεση του γάμου; Δεν είδα κανέναν να θρηνεί και να κτυπιέται για τη κατάργηση αυτή.

Μπορεί ένα μπλογκ να ανατρέψει τις κρατούσες αντιλήψεις σε ένα θέμα που θεωρείται ταμπού;

Το μπλογκ πρέπει να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια συνεισφοράς στην αλλαγή μιας κατεστημένης νοοτροπίας. Δεν θα φέρει την αλλαγή, για νά’μαστε ρεαλιστές. Είναι όμως ένα βήμα προς μια νέα κατεύθυνση, την ανοικτή συζήτηση του επίμαχου θέματος της ομοφυλοφιλίας στον Κλήρο. Δημιουργήθηκε από την ανάγκη ν’ αρχίσει επιτέλους ένας διάλογος που έπρεπε να είχε αρχίσει πριν δεκαετίες.

Τι θα απαντούσατε σε όσους πιθανόν σας αμφισβητήσουν την ιδιότητα του κληρικού;

Είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι είναι σε θέση να τους υπαγορεύσει ο νους τους. Από τα λίγα που έγραψα στο μπλογκ, απ' το λεξιλόγιο και το όλο ύφος, θα έπρεπε με σχετική ευκολία να διακρίνουν αν πρόκειται για τα γραφόμενα κληρικού ή λαϊκού. Θα ήθελαν, υποθέτω, να τους προσκομίσω το χειροτονητήριό μου, αλλά αδυνατώ να τους κάνω αυτή τη χάρη.

Σχεδιάζετε να μεταφέρετε την πρωτοβουλία εκτός Ίντερνετ;

Σ’ αυτό το αρχικό στάδιο, όχι. Το Ίντερνετ προσφέρει την προστασία της απαιτούμενης ανωνυμίας ώστε να συνεχιστεί και να ριζώσει η προσπάθειά μας. Κάθε άλλη πρωτοβουλία κρίνεται πρόωρη και επικίνδυνη. Βλέπετε, η ηγεσία της Εκκλησίας αρνείται να στρέψει το βλέμμα γύρω της και επιμένει πως πρόβλημα ομοφυλόφιλων κληρικών δεν υφίσταται. Παραβλέπει βέβαια ότι με το να αρνείται το αίτημα για συζήτηση, το πρόβλημα γίνεται όλο και μεγαλύτερο.

Πώς ζει σήμερα ένας ομοφυλόφιλος κληρικός;

Μην έχοντας επίσημη κάλυψη από το κατεστημένο της Εκκλησίας, βιώνει καθημερινά έντονη αβεβαιότητα, αισθάνεται ξεκρέμαστος και απροστάτευτος. Είναι αναγκασμένος να κρύβεται διαρκώς, να υποκρίνεται και να εμφανίζεται πολλές φορές ακόμη και κατήγορος των ομοφυλόφιλων. Έτσι, κάτω από το βάρος των εκκλησιαστικών και κοινωνικών πιέσεων, αναπτύσσει μια ιδιαίτερη ψυχολογία που έχει εμφανείς επιπτώσεις στην ομαλή και φυσιολογική εξάσκηση του λειτουργήματός του.

Ανεξαρτήτως των πιέσεων, μπορεί ένας άγαμος κληρικός ή ιεράρχης να εκπληρώνει σωστά τα καθήκοντά του αν έχει σεξουαλική ζωή;

Ασφαλώς και μπορεί. Η σεξουαλικότητα, είτε ομοφυλοφιλικής είτε ετεροφυλοφιλικής τάσης, δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα για την άρτια εκπλήρωση καθηκόντων εκ μέρους υψηλόβαθμου ή χαμηλόβαθμου κληρικού. Υπάρχουν εκατοντάδες παραδείγματα.

Πώς εξηγείτε την τόσο μεγάλη συγκέντρωση ομοφυλόφιλων στον Κλήρο;

Οι λόγοι είναι πολλοί. Γενικά, ο χώρος του άγαμου Κλήρου προσφέρεται ως καταφύγιο για κάθε ομοφυλόφιλο. Είναι χώρος που παρέχει κοινωνική κάλυψη, οικονομική άνεση και αξιοπρεπή επαγγελματική θέση.

Αυτοί οι λόγοι είναι κοσμικού χαρακτήρα. Θα έπρεπε να αποτελούν κριτήριο για να γίνει κάποιος κληρικός;

Δεν θα έπρεπε να είναι έτσι τα πράγματα, αλλά δυστυχώς είναι. Κριτήριο για την ένταξη στον Κλήρο θα έπρεπε να ήταν ο κατά Χριστόν ζήλος και η κατάλληλη πνευματική προετοιμασία του υποψήφιου κληρικού. Ας μην παραβλέπουμε, πάντως, ότι η ένταξη ομοφυλόφιλων στον Κλήρο ευνοείται και από την εκκλησιαστική ηγεσία, υπό τον όρο να μην δημοσιοποιείται, διαφορετικά δεν θα υπήρχαν τόσοι ομοφυλόφιλοι κληρικοί σήμερα.

Υπάρχει δηλαδή απόσταση λόγων και έργων στην ηγεσία της Εκκλησίας;

Ασφαλώς και υπάρχει. Αν δεν υπήρχε, δεν θα είχαμε σήμερα πρόβλημα. Ενωμένοι θα αντιμετωπίζαμε την απαρχαιωμένη κοινωνική νοοτροπία κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ενώ τώρα ο καθείς δημοσίως καταδικάζει την ομοφυλοφιλία, αλλά στην πράξη…

Η Εκκλησία λέει πάντως ότι καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως αμάρτημα, αλλά αγκαλιάζει τους ομοφυλόφιλους.

Η κατεστημένη διδασκαλία της Εκκλησίας χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία σοβαρό «αμάρτημα». Συνεπώς η Εκκλησία αγκαλιάζει τους κατ’αυτήν αμαρτωλούς ομοφυλόφιλους με σκοπό να τους οδηγήσει στη μετάνοια και να τους «κόψει το κακό κουσούρι», όπως λέει. Στην προσπάθεια αυτή, το εκκλησιαστικό κατεστημένο δημιουργεί διάφορες απαγορευτικές αντι-ομοφυλοφιλικές διατάξεις, καλλιεργώντας έτσι ένα άδικο καθεστώς διακρίσεων εναντίον των ίδιων των ομοφυλόφιλων.

Εσείς τι σκέφτεστε όταν ακούτε τον Αρχιεπίσκοπο να χαρακτηρίζει την ομοφυλοφιλία «κουσούρι»;

Σκέφτομαι συνήθως διάσημους ειδικούς που επιμένουν πως «η εμπειρική παρατήρηση και οι επιστημονικές νόρμες στηρίζουν ότι η ομοφυλοφιλία είναι φυσιολογική και δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό ψυχοπαθολογικής συμπεριφοράς».

Ο αρχιεπίσκοπος αναφέρεται συχνά στην ομοφυλοφιλία ως ένδειξη «παρακμής» και «αποχριστιανισμού» της ελληνικής κοινωνίας. Εσείς τι λέτε;

Το αντίθετο θα υποστήριζα. Τα κινήματα για αναγνώριση των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων είναι ένδειξη βαθειάς ανθρωπιάς και προχωρημένου πολιτισμού μιας κοινωνίας. Ούτε καταλαβαίνω τι σχέση έχει ο αποχριστιανισμός της ελληνικής κοινωνίας μας με την ομοφυλοφιλία. Οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι μήπως χριστιανοί, και μάλιστα ευσεβέστατοι ως επί το πλείστον;

Ποια ρήση από τις Γραφές θα απευθύνατε στην εκκλησιαστική ηγεσία;

«Ο ούν διδάσκων έτερον, σεαυτόν ου διδάσκεις;» (Προς Ρωμαίους 2, 21)

Στο μπλογκ μιλάτε για την ακολουθία της αδελφοποιήσεως μεταξύ πιστών ή κληρικών, η οποία καταργήθηκε. Τι ήταν η αδελφοποίηση;

Παραμένει αίνιγμα μέχρι σήμερα. Η σημερινή κατεστημένη εκκλησιαστική άποψη θέλει την αδελφοποίηση μια παλιά εκκλησιαστική πράξη με την οποία ευλογούνταν οι σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, προκειμένου να ενισχυθούν περισσότερο σε αδελφική βάση. Η άποψη αυτή παρουσιάζει πολλά κενά. Το βέβαιο είναι πως η αδελφοποίηση είναι αρχαιότατη πράξη της Εκκλησίας, που πέρασε από ποικίλα στάδια εξέλιξης, προφανώς ανάλογα με τις κοινωνικές αντιλήψεις κάθε εποχής και περιοχής, για να καταλήξει σε κάποια μορφή περίπου όμοια μ’ αυτή της κατεστημένης εκκλησιαστικής άποψης.

Αφορούσε στην πράξη και σεξουαλικές σχέσεις;

Υπάρχουν θετικές ενδείξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει να σημειωθεί μια επιστολή του Κλήμεντος Αλεξανδρείας που βρέθηκε από τον καθηγητή Μόρτον Σμιθ του πανεπιστήμιου του Yale στο μοναστήρι του Αγίου Σάββα στην Παλαιστίνη. Στην επιστολή περιγράφεται η τελετή της κατήχησης των αδελφοποιημένων ομάδων νέων, μια τελετή καθόλου, θα έλεγα, παραδοσιακή.

Γιατί καταργήθηκε;

Παραμένει άγνωστο το γιατί, όπως και το πότε. Για πρώτη φορά καταργήθηκε στη βυζαντινή εποχή, αλλά φαίνεται πως η επίσημη κατάργηση δεν εφαρμόστηκε στην πράξη, διότι αιώνες αργότερα η Εκκλησία της Ελλάδος την κατάργησε για δεύτερη φορά, γύρω στο 1850. Είναι η μοναδική περίπτωση εκκλησιαστικής λειτουργικής πράξης που καταργείται, επαναφέρεται και επανακαταργείται. Αυτό δημιουργεί δικαιολογημένες υποψίες. Όλα δείχνουν πως εξωτερικοί λόγοι, όχι εκκλησιαστικοί ή δογματικοί, προσδιόρισαν τελικά την πορεία της.

Πώς θα περιγράφατε με μια φράση την κατ’εσάς ιδανική Εκκλησία;

Ως χώρο συνάντησης και αγαπητικής συνύπαρξης όλων των πιστευόντων εις Χριστόν ανεξάρτητα από την κοινωνική ή άλλη προέλευση και τάση τους. Οι διακρίσεις και τα μισαλλόδοξα κηρύγματα δεν έχουν καμία σχέση με το χριστιανικό μήνυμα της αγάπης, που θέλει την Εκκλησία να αγκαλιάζει τους πάντες χωρίς εξαίρεση και χωρίς διακρίσεις.

Τι θα απαντούσατε σε όσους λένε πως όποιος δεν είναι διατεθειμένος να ακολουθήσει τις ισχύουσες επιταγές της Εκκλησίας δεν πρέπει να γίνεται κληρικός;

Οι επιταγές είναι έργα ανθρώπων, δεν είναι Ευαγγέλιο. Ο Χριστός των Ευαγγελίων, ενώ στράφηκε και επιτίμησε πολλές κατηγορίες ανθρώπων, ουδέποτε καταδίκασε την ομοφυλοφιλία. Δεν υπήρχαν άραγε ομοφυλόφιλοι την εποχή εκείνη;

Τι θα λέγατε σε όσους ζητούν να τεθούν εκτός Εκκλησίας όλοι οι ομοφυλόφιλοι, ανεξαρτήτως της θέσης τους στην ιεραρχία;

Δεν είναι ρεαλιστικό το σενάριο. Ομοφυλόφιλοι ιεράρχες, ιερείς, πιστοί και μοναχοί υπήρχαν πάντοτε στην Εκκλησία και τα μοναστήρια κάθε εποχής. Χωρίς αυτούς, που ήταν και είναι λεγεώνες, πώς θα επιβίωνε η Εκκλησία όπως τη γνωρίζουμε σήμερα;

Χρησιμοποιείται, αλήθεια, η ομοφυλοφιλία ως μέσο εκβιασμών εντός της Εκκλησίας;

Χρειάζεται απάντηση; Όταν πρόκειται να ξεπαστρευτεί κάποιος, όλα τα μέσα είναι επιτρεπτά. Τις περισσότερες φορές ομοφυλόφιλοι κατηγορούν ομοφυλόφιλους επί ομοφυλοφιλία. Αυτά είναι συνηθισμένα φαινόμενα στο χώρο της εκκλησιαστικής διοίκησης.

Εσείς πώς θα αντιμετωπίζατε κάποιον που στο μυστήριο της εξομολόγησης σας λέει ότι είναι ομοφυλόφιλος;

Θα του μιλούσα όπως μιλώ σε κάθε άλλο πιστό που έχει κάποιο πρόβλημα με τη σεξουαλικότητα του, ξεπερνώντας το απατηλό δίλημμα ετεροφυλοφιλία-ομοφυλοφιλία.

Και τι θα συμβουλεύατε κάποιον νεαρό ομοφυλόφιλο που σας λέει ότι θέλει να γίνει κληρικός;

Να προχωρήσει στην εκπλήρωση του στόχου του αγνοώντας τις αντιφατικές ηθικιστικές διδασκαλίες του εκκλησιαστικού κατεστημένου, αλλά γνωρίζοντας συγχρόνως ότι η ζωή του, αν πιστεύει, θα είναι ένα διαρκές προσωπικό δράμα και μόνο στην πίστη του θα βρει αποκούμπι.

Ανώνυμος είπε...

Μου φαίνεται πως αυτό που δεν μπορούν να παραδεχθούν οι φίλοι μας ομοφυλόφιλοι χριστιανοί είναι ότι η διδασκαλία της Εκκλησίας είναι σαφέστατη στο θέμα των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ανδρών. Η Αγία Γραφή και οι Κανόνες της Εκκλησίας και τα υπόλοιπα θρησκευτικά κείμενα που έχουν ισχύ για την ηθική ζωή των χριστιανών μιλάνε ξεκάθαρα: η ομοφιλοφυλία κατακρίνεται και καταδικάζεται. Τί ωφελεί τώρα όλος αυτός ο θόρυβος περί "αδελφοποίησης". Τελικά, η αδελφοποίηση θα ερμηνευτεί με βάση τα ιερά βιβλία ή η Αγία Γραφή και οι Ιεροί Κανόνες θα ερμηνευτούν με βάση το νεοφανές δόγμα της αδελφοποίησης;

Ανώνυμος είπε...

Πολύ κακό για το τίποτε η φασαρία για την διήμερη διαμονή του Αρχιεπισκόπου Χριστοδουλου στο αγαπημένο του « four seasons» του Μιλάνου.

Το συνολικό κόστος των 3.537 ευρω ασφαλώς δεν είναι ευκαταφρόνητο, όμως ο κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος οφείλει να αναγνωρίσει στον Μακαριότατο ότι υπήρξε συνετός ως προς το οικονομικό ζήτημα.

Λόγου χάρη άλλος στην θέση του ίσως είχε βολέψει τον συνοδό του σε άλλο δωμάτιο φθηνότερο.



Όχι όμως ο Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος ούτε μείωσε τον συνοδό του, ούτε επιβάρυνε το ταμείο της Αρχιεπισκοπής ( η τέλος πάντων του ευγενούς και γαλαντόμου χορηγού του )με το κόστος ενός ακόμα δωματίου, αλλά μοιράστηκε την δική του σουίτα με τον συνοδό του. Προφανώς δε μοιράστηκε και το κρεβάτι του διότι βάσει της ίδιας λογικής θα ήταν μάλλον αντιχριστιανικό αν κρατούσε για τον εαυτό του ένα υπερδιπλο κρεβάτι και έστελνε τον συνοδό του στον καναπέ.



Είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να υπάρχει τίποτε επιλήψιμο στην περίπτωση δυο καλόγερων που μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι. Αν επρόκειτο για δυο λαϊκούς ίσως ετίθετο ένα ζήτημα, όχι όμως για δυο ανθρώπους που έχουν πάρει όρκο αγαμίας ενώπιον του Θεού. Και εν πάση περιπτώσει, ας μην μας διαφεύγει ότι, στην κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα του ξενοδοχείου που λατρεύουν οι σχεδιαστές μόδας και τα μοντέλα, η περίπτωση δυο ανδρών που μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο δεν προξενεί εντυπώσεις.



Αν μάλιστα συνοδός του Μακαριότατου ήταν ο παχύς διάκος που έχουμε συνηθίσει πια να τον βλέπουμε στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου εδώ και αρκετούς μήνες, τότε η Εκκλησία θα πρέπει να μένει υποχρεωμένη έναντι του « four seasons»του Μιλάνου, διότι θα μπορούσε να τους έχει χρεώσει έως και τρία άτομα.



Μαθαίνω πάντως ότι οι χειμερινές διακοπές του Αρχιεπισκόπου δεν περιορίστηκαν στο διήμερο του Μιλάνου. Ο Μακαριότατος και η παρέα του έφθασαν εκεί κατευθείαν από την Ελβετία, όπου είχαν περάσει τέσσερις ημέρες. Στην συντροφιά του περιλαμβάνονταν ο υπέργηρος τέως Μητροπολίτης Πειραιώς Καλλίνικος ( που έχει αποκτήσει και νέο προσωνύμιο στους κύκλους της Ιεραρχίας ) ο Δημητριάδος Ιγνάτιος και ο Δημήτρης Φουρλεμαδης της «Αλληλεγγύης»…



η αντιγραφη ειναι απο την ΠΑΝΔΩΡΑ του ΒΗΜΑτος - 6/3/2007

Ανώνυμος είπε...

[url=http://sunkomutors.net/][img]http://sunkomutors.net/img-add/euro2.jpg[/img][/url]
[b]office software uk, [url=http://sunkomutors.net/]educational software discounts[/url]
[url=http://sunkomutors.net/][/url] xp professional oem software buy software canada
coreldraw 8 templates [url=http://sunkomutors.net/]to sell my software[/url] acdsee cannot open /dde c:
[url=http://sunkomutors.net/]software training in canada[/url] shop software kaufen
[url=http://sunkomutors.net/]office use software[/url] adobe photoshop cs4 book for mac
shop softwares [url=http://sunkomutors.net/]adobe pdf software[/b]